Vanochtend werd ik rond 1/2 6 wakker van de roepende Steenuilen (heb ik een apart alarmknopje voor). Dan weet ik: over een paar minuten beginnen de merels te zingen: dagopening. Het is hier inmiddels elke ochtend een behoorlijk kabaal met die vogels. Ook de Zwartkop en, iets bescheidener, de Zwarte roodstaart, doen van zich horen. Naar die laatste twee kan je in Nederland op dit moment nog fluiten.
Deze blog ben ik begonnen op verzoek van een bestuurslid van Wielerverening Gaul! - Cycling for Warchild (http://www.gaul.nl/ ). Vandaar dat een flink deel van de tekst is gewijd aan de fiets, de fiets, en verder..... Ik bedenk dat als Gaul! nog eens mascotte nodig heeft de Wielewaal, deze prachtige zomersoort in Nederland, wel in aanmerking komt:
, al denk ik dat ie van Jabik wel wat zwarter zou mogen zijn..... Dat is jammer voor hem niet mogelijk: de Heere heeft anders beslist.
Van diverse kanten kwamen reacties in de trant van 'Dat jij het naar je zin hebt met al dat gefiets en zo, dat lezen we wel, maar hoe gaat het nu met Mary-Anne'? Wel, desgevraagd: dat blijkt dik in orde te zijn. We doen hier ook heel wat samen, al hoort fietsen daar niet (meer) bij vanwege haar slechte rechteroog (netvliesloslating) en vermoeidheidsziekte. Voor het laatste is ze in behandeling bij het Vermoeidheidscentrum in Lelystad. Alle mogelijke activiteiten die je zo op een dag kunt doen zijn door het team daar gewaardeerd met een aantal punten. Of het nu gaat om koken, wandelen, boodschappen doen, werken (zoals hier voor haar Steenuilenproject), of zelfs eten met vrienden (hoewel gezellig, vraagt ook inspanning/concentratie). Bij elkaar mag een bepaalde bovengrens niet worden overschreden, anders wordt te veel van lichaam en geest gevergd. Doie grens is rap bereikt, ook met louter leuke activiteiten. Daar moeten we dus serieus rekening mee houden. Zoals bekend echter hep elk nadeel se voordeel. Dat voordeel valt mij toe, het is heel niet erg als ik een aantal uurtjes uit fietsen ga. Maar daarna ben ik er weer helemaal voor haar.
Zaterdag heb ik ook het fietsen weer hervat. Vertrokken met groepje Paladino, geswitcht naar andere groep (leukere route), stukje alleen, en tenslotte weer een klein groepje met Canadese ex-prof Daniel. Ik had nauwelijks last van mijn eerder in de week opgelopen rug-, bil- en beenblessure. Het hinderlijke kwaaltje bleek behoorlijk genezen na tussenkomst van een inbussleutel. Toch voorzichtig blijven; op zondag had ik een kleine terugslag.
De zelfde avond hadden we de familie van Paladino Meschi (van de fietsenwinkel Chronò) te gast op het eten. Heerlijk gegeten (combi Italiaans-Marokkaans) en na een wat onwennige start werd het erg gezellig. Leuke kout aan tafel (het nodige over het actuele wielrennen, w.o. Riccò en Thomas Dekker) en we hebben beslist niet meer gedronken dan strikt noodzakelijk was (vrij naar Gerard Reve).
Tenslotte: voor een commentaar op de actuele politieke situatie in Italië geef ik gaarne het woord aan Earth & Fire:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten