Ook de Botanische Tuin aan de voet van de Muur is sinds het laatste weekend weer open, en overal zingt het gevogelte dat het een aard heeft. Opvallend veel Zwartkoppen en Europese kanaries o.a., maar bv. ook Steenuilen, in onze tuin, toch ook heel dicht bij die Muur. Ruim voor het donker wordt vliegen ook de nodige vleermuizen in de rondte, ik neem aan dat het hier Gewone dwergvleermuizen betreft.
Maar goed, het zal duidelijk zijn dat de Muren nu nog aantrekkelijker zijn voor een Ommetje dan in de winter al het geval was. Het is me alle dagen een bedoening daar. Het geklepkuier is niet van de lucht. Men laat zich zelf uit, ontmoet vrienden en bekenden, de honden worden er uitgelaten, etc. Alles in een uitermate bedaard tempo. Soms staan hele groepen familie en/of vrienden de doorgang te versperren, in kennelijk aangename kout gewikkeld, of de een of andere baby of hondje bewonderend. De Muren zijn ook een ontmoetingsplek voor pensionado's, in ieder geval die van mannelijke kunne. Zij treffen elkaar vooral bij een van de tafels met bankjes langszij, waarbij zij de godsganselijke dag bezig zijn met diverse bordspelen, vaak zelf geïmproviseerd.
Rustige uurtjes tussen 13 en ca. 17 uur
Aldoor prevelende Jezusfreak De supertrimster
Tot de meest opvallende gebruikers van de Muren behoren de aldoor gebeden prevelende en heilgen aanroepende ´Jezusfreak´ en de trouwe trimster. De eerste kan je ook in het Centro storico tegen het lijf lopen. Mochten al zijn gebeden worden gehoord dan kan het nog goed komen, zelfs met Berlusconi. De ´supertrimster´ komen we ook vrijwel dagelijks tegen op de Muren. Zij loopt zeker 3 rondjes in eenzaamheid, altijd in de zelfde richting, linkse kant aanhoudend. Zij is al zo mager, c.q. afgetraind, dat ze komende tijd wel een keer in tweeèn moet breken.
Sinds kort is het beeld op de Muren wel wat veranderd. De toeristen zijn gekomen.... In januari/februari zag je nog louter Italianen, sinds 2 weken ook veel buitenlanders, vaak groepsgewijs. Dat levert een wat andere sfeer, zal ik maar zeggen. Het gaat dan vooral om de groepsgwijs operende verkeerd kortbroekigen. Vaak ook een beetje luidruchtig. Ook de op-straa-/kaners nemen toe in getal, zowel op de Muren als in de binnenstad, toch wel een opvallend fenomeen. In januari-februari leek het straatbeeld hier toch wat beschaafder. Och ja, gezeur van een ouwe lul natuurlijk... Hoe dan ook, op de Muren zie je nu niet alleen meer genoeglijk geklepkuier, jolijt en vertier nemen meer en meer hun plek in.
Het betere weer brengt ook veel meer trimmers van allerhand allooi op de been. Vele, vele tientallen doen verwoede pogingen om de iets te breed geworden billetjes passend te krijgen in de met het oog op de komende zomer zojuist aangeschafte net iets te krappe broekjes. Of in die broekjes die vorig jaar nog wel konden....
Mijn eigen billetjes zijn ook iets krapper geworden, zegt Mary-Anne. Zou ik het daarvoor doen? Tsja, waar doen we het eigenlijk allemaal voor, in mijn geval al dat gefiets? En waarom schrijf ik hier in dit blog zoveel over fietsen, en veel minder over de cultuur of over Berlusconi, etc?
Vandaag weer een pittige 130 km weggetrapt. Zinloos, in het licht van de eeuwigheid. Het was wel weer een prachttocht, en ik voel me er goed bij. Ik zal er morgen nog wat over vertellen. Maar u heeft gelijk: al dat gefiets helpt in geen geval, in ieder geval niet tegen het onontkoombare verval.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten