La bici dopata, wat zou San Martino er van hebben gevonden...?

In het sportkatern van Il Tirreno van 23 maart jl. (niet die van 1 april) stond een mooi verhaal over de opmars van la bici dopata, zeg maar de Cancellara-brommer in het peloton. De bici dopata is zelfs al onder ons in Toscane, zo begint het artikel. En ze worden gebruikt ook, bij de amateurs, de profs, ja, zelfs in de jeugdrangen! Ook bij de vrijetijdsrijders. Ik ga die Dario toch eens aan de tand voelen. Die gaat me veel te hard omhoog...

We dachten dat de ophef die Cancellara vorig jaar met zijn demonstraties van macht in de poten veroozaakte wel was verdwenen, want inmiddels is een en ander toch afgedaan als lariekoek? Maar nu komt een student, Michele Bufalino (goeie naam), een 24-jarige student uit Pisa met zijn verhaal dat die opgevoerde fietsen wel degelijk bestaan, en er ook hier in Toscane op rondgereden wordt. Zelfs bij de junioren! Het systeem heeft de fraaie naam 'Gold Race'. Motortje, batterijtje, samen 900 gram en een onopvallend schakelknoppie aan het stuur rechts. Bij hoge snelheid verlaagt het de weerstand waardoor een winst van 2,5 seconden per kilometer wordt geboekt. Wattagewinst tussen de 100 en de 200. Het fietsenmerk Carrera maakt volgens Michele een uitvoering waarmee je 90 in het uur kan halen. Daar moet je normaal een flinke berg zonder te veel haarspelden voor af. In een klim van 4 -5 km is de tijdwinst ongeveer 1,5 minuut. Zo'n opgevoerde racefiets kost tussen de 10000 en 15000 euri-pietermannen. Mmm, toch eens informeren. Student Bufalino spreekt er schande van en heeft de UCI uitgenodigd in te grijpen. Want zo kan het niet langer. Hij heeft er ook een boek over geschreven dat zeer binnenkort uitkomt. De uitgever schijnt al dreigtelefoontjes te hebben ontvangen. Aldus het krantenartikel.





Sinds ik veel met Dario rijd kom ik ook weer veel in de kerk. We komen geen dorpje door of er staat wel weer een of andere Romaanse of Romaans-Pisaanse Kerk. Daar valt altijd wat over te vertellen, er zijn stevast mooie dingen te zien. En Dario vertelt er ook over. En we kijken. Alles tot mijn genoegen. Hij is blij met mijn oprechte belangstelling voor de (kunst)historie. De meeste corridori willen allen maar correre, en dat steekt hem een beetje. Zo ook het feit dat op een van de meest vaste rondjes voor de Lucchese fietsers een pracht van een Romeinse opgraving pal aan de weg ligt waar evenwel geen renner de power van de pedalen neemt. Maar het is waar: het is wel een beetje nefast voor je gemiddelde, dat omrijden en stoppen.

Houten Sint Bernardus (15e eeuw) in de Sint Jacobuskerk van Borgo a Mozzano

Ik heb onderweg dank zij Dario al veel moois gezien. Veel Middeleeuwse schilderijen, prachtbeelden ook. Meest gemaakt door Toscanen. Het is wel zo dat het aantal door die Toscaanse schilders destijds uitgebeelde scenes beperkt is: van de engel die Maria komt zeggen dat ze onbevlekt ontvangen is (m'n zolen!) tot aan de vele Jezussen aan het Kruis, je ziet er nogal wat van. Dat was me eerder bv. in het museum in Perugia ook al opgevallen. Het is dan wel leuk te zien dat elke periode wordt gekenmerkt door zijn eigen wijze van weergeven van hetzelfde. Daar kan dan even bij gepeinsd worden. Opmerkelijk detail waar ik nog niet uit ben: als ons hart links in ons lichaam is gesitueerd, waarom vertonen veel Jezus-aan-het=kruisbeelden dan een doorborende speer ter rechterzijde? Moet ik nog eens voorhouden aan een kunstkenner, deze gewichtige zaak.

 Basilica di S. Frediano, Lucca-centrum

Ook in Lucca zelf is het nodige fraais aan buitenkant en binnenzijde van de vele kerken te bezichtigen. De kerk op de foto boven, met zijn oorsprong in de 6e eeuw, ligt op een steenworp afstand van ons appartement. Ook de dom, gewijd aan de Heilige Martinus heeft zijn oorsprong in dat tijdsgewricht. Als er een rijk versierde kerk is dan is het deze wel. Je raakt niet uitgekeken aan de buitenkant al. Bv.  Uiteraard talrijke verhalen over Martinus (en de armen), maar ook verbeeldingen van de maanden van het jaar.  

Waar de dames/heren kunstgeleerden nog niet helemaal uit zijn is de juiste betekenis van onderstaand labyrinth, opgenomen in een zijportaal bij een zij-ingang van deze dom. De meeste speculaties gaan in deze richting: de onbegaanbare weg van het leven waar je makkelijk op komt maar waar je niet zo gemakkelijk de uitgang weer vindt. Dat zegt ook het officiële stadsgidsje.

Ik denk dat die lui van die gids gelijk hebben: er is immers 'no way out of here'. Sterk dat men zich dat vroeger ook al realiseerde. When you come in, you're in for good.....
http://www.youtube.com/watch?v=IxbpYSRYG_w

http://www.youtube.com/watch?v=-dfByPAeEE4&feature=related

De Heilge Martinus zou zeker ook compassie hebben getoond met de wielrenners van deze tijd, nog altijd de dwangarbeiders van de weg. Hij zou ze van alles vergeven wat ze in hun werk eventueel mispeuteren. Wielrennen, een katholieke sport. Ik vermoed dat hij wel moeite zou hebben met de bici dopata.