Verdomd veel te zien hier....
Gisteren moest mijn fietsmaat Dario op het laatste moment afzeggen vanwege een zieke vader. De voorgenomen rit over de Serra (klim vanuit Calci) hebben we daarom verplaatst naar maandag. In plaats heb ik solo een ritje van 88 kms gedaan, nou ja, alleen, hier ben je als fietser nooit helemaal alleen. Onderweg dus wel tegen enkele andere eenlingen en enkele groepjes aangelopen. Lekker gefietst, toch. Daarna met Mary-Anne nog 1,5 uur aan de wandel over Muur en door de Oude Stad. Vandaag is het in Nederland beter weer dan hier in Lucca, waar het ongeneerd takkenweer is, de hele dag regen met temperatuur zo'n 2 graden onder die in Utrecht. Een uitgelezen dag dus voor wat werkjes, verder kalm aan en uitgebreid op lunchtijd in Restaurant Antico Sigillo http://www.anticosigillo.it/ gezeten. Met dat laatste tik je toch al gauw 2 uurtjes weg. Ook naar dit restaurant kan je best eens naar toe als je toch in de buurt bent, het is in orde.
De regen prikkelt niet heel erg tot spannende (fiets)verhalen. Daarom de straat maar eens nader voorgesteld. In het blog van 5 maart heb ik er wat van gezegd en laten zien.
Onze straat, de Via Michele Rosi, aan de noordoostkant van het Centro storico, komt uit op een van 6 poorten in de muur, de Porta San Jacopo; deze werd als laatste van die 6 toegangspoorten naar de (oude) stad gerealiseerd in 1930. Vanaf de Middeleeuwen waren er heel lang slechts 3 poorten in de ommuring. Begrijpelijk, want ze dienden wel verdedigd te worden tegen de vijand, bijvoorbeeld tegen die kwakballen uit Firenze. De Via Michele Rosi loopt in ca. 200 meter van de S. Jacopo naar een andere poort die toegang geeft tot de Via Fillungo, zoals eerder gezegd het winkelhart van Lucca. Hoewel de lokale Lucchesi (met onze huisbaas voorop) steen en been klagen over de veranderingen die zich hier de laatste 20 à 25 jaar in het winkelaanbod hebben voorgedaan, moet worden vastgesteld dat het Winkelhart van Nederland, Hoog Catharijne, er toch nog heel wat anders uitziet....
Mary-Anne bij de Jacopo Achtergrond: de Via Fillungo
De Porta S. Jacopo in andere richting (oude stad uit)
Onze straat is een prettige woonstraat, ook al staat er ook een wat wrakkige kerk (waar men er op sommige dagen nog stevig aan trekt); hooguit staan er teveel geparkeerde auto's in beeld. Hoewel we aan de voorkant slapen is de nachtrust dik in orde. 's Morgens wordt ik meestal wel wakker van de ochtendspits, zo rond 1/2 acht; omstreeks dat tijdstip passeren 9 auto's en 2 brommers. Verder is het rustig. In het begin van ons verblijf bereikte het zonlicht de straat nog niet, maar het ding staat nu hoog genoeg om dat wel voor elkaar te krijgen. Er wordt dagelijks(!) vuil opgehaald. Dat is ook wel nodig om de boel een beetje netjes te houden want hier wordt gewoond in appartementgebouwen zonder goede voorzieningen voor afvalbeheer.
We zijn inmiddels zo links en rechts wel bekend, er wordt gegroet en gezwaaid, o.a. door Julia van Bar Martin.
M-A bij onze voordeur
Tweemaal per week brengt de markt leven in de brouwerij. Dat is te doen nabij de Porta s. Jacopo. Daarnaast is er elke 3e zondag van de maand nog een heel aparte markt aan het andere einde. Daar is van alles te koop van thuisgemaakte leverworst en rechtsdraaiende honing via pottenbakkersartikelen tot aan de levenswerken van Mussolini.
Verreweg de meeste, zo niet alle appartementcomplexen in onze straat dateren van de Middeleeuwen. Veel indelingen doen vermoeden dat de eerste functie ooit een agrarische was. Beesten en materiaal op straat- en kelderniveau en de mensen erboven. Ook de inscripties boven heel veel deuren wijzen op middeleeuwse oorsprong.
Jacopo zelf (1560) IHS: Jezus, de Redder der Mensen
Wij zijn beide dik tevreden met onze woonplek hier. Helaas komt het einde van ons verblijf al weer in zicht. Het is nog wel ruim 5 weken, maar het gaat supersnel allemaal. We gaan zeker nog een keer terug, maar dan nemen we thuis in Utrecht andere maatregelen. Om anderen op te moeten schepen met een lekkende filterpomp van het grote aquarium is niet leuk, maar vriend Noud weet van wanten. Bedankt, Noud!
Tot slot eren wij onze straat met een muzikale straathommage:
Zo, morgen hopelijk weer op de fiets; de benen willen. Wat zegt-ie daar? Moeten! Weersverwachting is okay.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten