Hoe Mary-Anne haar verjaardag vierde

Een heel mooie dag vandaag, zon, tegen de 20 graden. Ideaal fietsweer, maar Mary-Anne ging vandaag natuurlijk voor. Jarig, en haar meeste verjaardagen reeds voorbij, zoveel is zeker. Dus maar even vieren, nietwaar? Rustig ontbijtje, maar ook niet eerder dan 1/2 10, want tot zolang wenst mevrouw wel te leggen. Nee, die nachtrust, ik weet niet wat voor soort pillen ze er ook weer voor slikt, maar die nachtrust is dik in orde hier. Kan ik op mijn gemak de ochtendboodschappen (brood en krantje) doen, en even een koffietje gaan halen in een van de etablissementen die daar in onze straat voor zijn. Bij Café Puccini (Marco), Bar Martini (Julia) of Café De Sport (Ome Kees).

Rond 1/2 12 op weg voor een wandeling langs beide oevers van de Serchio. Maar ja, ik had gisteren ook nog een afspraak gemaakt in Bar Tambellini in Monte San Quirico voor de pranzo (lunch, zeg maar: warm eten). Rond 13 uur werden we daar verwacht. Zo moesten we even van het parkoers afwijken. Na ruim een uur lopen zaten we al met al al weer aan tafel, met een kan water en een kannetje wijn. Fijn. Nog voor we konden bestellen werd tot onze verrassing een mooie fles Chianti voor Mary-Anne bezorgd, afkomstig van fietsmaat Dario en zijn vrouw Genni. Mooi gebaar!

De fles van Dario en Genni

Aan de maaltijd bij Tambellini was helemaal niets mis. Terwijl we zo lekker zaten te kanen verscheen plotsklapselings een groep gehelmde coureurs waaronder ook een coureuse (Christiana). Mary-Anne had ze eerder in het vizier dan ik, dank zij haar positie aan tafel. Met Paladino voorop kregen we twee glaasjes champagne gereserveerd , Mary-Anne nog een zoen en de felicitaties, waarna het gezelschap weer de zaal uit klakte op d'r lui raceschoentjes. Complete verrassing, ws. wisten ze van Dario dat we hier te vinden waren. Nou ja, bij elkaar om warm van te worden.

Kort na half drie zochten we ons gedachte parkoers weer op. Het wandelpad langs de rivier is onderdeel van het Parco fluviatile, en loopt van brug tot brug over een afstand van 5 kilometer, en dan aan de andere kant weer terug. De rivier heeft de ruimte, er zijn veel zandbanken en de nodige stroomversnellingen. Veel struweel in de oeverzone, dat in herfst en winter regelmatig wordt overstroomd.

 

In het struweel aan de oevers werd weer duchtig gezongen. Nou ja, zingen....Je kan niet zeggen dat de Cetti's zanger een welluidend lied ten gehore brengt', al staat hij wel te boek als zangvogel. Het is eerder een keihard gekras, zeker voor zo'n onooglijkerd. Oodeelt u zelf: http://www.vogelbescherming.nl/nl/vogels_kijken/vogelgids/zoekresultaat/detailpagina/q/vogel/31

Minimaal op 12 plekken hoorden we deze bij ons in Nederland zeldzame broedvogel (al lijkt hij door de gemiddeld minder koude winters aan een opmars in onze contreien bezig te zijn). In Zuid-Europa is hij talrijk, en het hele jaar aanwezig.

 

 

Via de oude weg naar Camaiore met zijn vele authentieke winkeltjes kwamen we Lucca weer binnen. Een koud ijsje vormde de mooie afsluiting van deze toch al vrij warme dag.