Dertigste Blog alweer

Dit is al weer mijn 30e blogbericht. Aan dit feit kleeft een vervelende kant: het betekent nl. dat het einde van ons verblijf hier zo langzamerhand in zicht komt. Bijna tijd om de koffers te luchten.....

Het wordt vandaag werkelijk prachtig weer met bijna 20 graden volgens de verwachting. Verjaardagsweer! Mary-Anne en ik gaan straks aan de wandel door het Parco fluviale. Onderweg happen voor lunch in restaurant Tambellini in Monte San Quirico.

Jarig Jetje veur de veurdeur

Met deze temperaturen schiet de lente met grote stappen vooruit. Je merkt het ook aan de vogels, de hormonen spatten in de rondte. Alom gejubel, het zorgt voor fantastische ambiance als over de veelal beboste heuvelen fietst. Gisteren op mijn fietsrondje hoorde ik voor het eerst ook Afrika-gangers als Grasmus en Braamsluiper twinkeleren; en bij ons in de straat zijn ook de huiszwaluwen sinds een paar dagen teruggekeerd, en doende met de nestbouw onder diverse daklijsten. Ook de bomen beginnen een groene waas te vertonen. Het stemmmige vele-kleuren-groen en het gevogelte dragen beide bij aan het lentegevoel.

Het fietsen kan nu ook in zomerkostuum, is wel zo lekker. De meeste Italianen zijn nog niet zo ver. Een enkele korte broek, er verschijnen wat meer driekwarten, maar meestal zie je de dames/heren coureurs nog volledig in het lang. Gisteren reden we een deel van het parkoers van de Gran Fondo Michele Bartoli in de heuvels benoorden Lucca.

Van een grote landschappelijke schoonheid, en vrijwel zonder auto's op het parkoers. Vooral de lus tussen Mastiano en Aquilea was adembenemend mooi. Links zicht op de valei van Garfagnana, rechts op die van Lucca.

Hier houd ik het even bij. We gaan naar buiten!