Maar goed, vandaag ging de etappekoers Tirreno-Adriatico van start met een ploegentijdrit in Marina di Carrara, zowat 50 kms van Lucca vandaan. Wij, Mary-Anne en ik, waren erbij. Wat een ambiance! De Italianen wel toevertrouwd natuurlijk. In het goede gezelschap van Paladino en de 2 jeugdige, in Lucca woonachtige Amerikaanse toptalenten Ben King, begenadigd tijdrijder van Radio Shack http://www.livestrong.com/teamradioshack/news_a-look-ben-king/ en Chris Butler, fenomenaal klimmer van BMC http://www.pezcyclingnews.com/?pg=fullstory&id=8377 (Ben doesn't like to climb with Christopher) togen we naar de startplaats om het prachtnummer dat de ploegentijdrit is bij te wonen. Beide heren hadden er al een duchtige training opzitten. Mooi om mee te maken hoe Paladino zijn auto door vier politieafzettingen heen tot 100 meter van de ploegbussen wist te krijgen, zonodig met de inzet van de 2 jokers, die uiteraard zeer dringend naar hun team toemoesten.
De Italianen zien in deze Koers van Zee tot Zee, dwars over Italië in de breedte, de Italiaanse eenheid gesymboliseerd. Alle voorbeschouwingen in de kranten vandaag raakten dat thema. Die Italiaanse eenheid is ook wel een actuele zaak: op 17 maart a.s. wordt hier de verjaardag van 150 jaar Italië gevierd. Komen we vast nog over te spreken. Want net als in de tijd van Coppi en Bartali is er nu sprake van 2 werelden binnen dit land, maar vindt men elkaar als het om de eer van Italië als wielernatie gaat. Nu terug naar de koers.
Ben aan de praat bij 'zijn' teambusDe Tirreno is een grote wedstrijd, ideale aanloop ook naar Milaan - San Remo. We zien diverse ex-winnaars van deze eerste grote klassieke eendagswedstrijd aan de start, w.o. Oscar Freire van de RABO-ploeg. En er loopt veel aan ex-coureurs rond. Uiteraard ook Il Re Leone. Die wordt zo omringd door tifosi dat ik hem niet nabij kan komen voor het maken van een foto, laat staan het stellen van enige prangende vragen over zijn actuele gesteldheid. Maar geen nood: binnenkort rijd ik met Cipollini een dagje mee in zijn trainingsklasje. Ik moet het zelf ook nog zien voordat ik het geloof, maar er ligt wel een afspraak. Het is leuk om je hier over te geven aan materiaal monsteren en coureurtje kijken, vooral hoe al die mannen zich voorbereiden op de zware épreuve die hun te wachten staat.
Flecha in voorbereiding .. .. en hoe heet deze gup ook al weer?
In de kranten van vandaag passeren eerst de Italiaanse kandidaat-winnaars van de Tirreno de revue: Basso, Nibali, Scarponi, zelfs valt de naam van die andere zondaar Di Luca. Wielrennen blijft een katholieke sport, zeker in Italië. Je kan uit de suikerpot hebben gesnoept, maar als je over een dergelijke euveldaad spijt hebt betuigd, ja, dan worden je zonden je graag vergeven. Onder de buitenlandse kandidaat-winnaars worden vooral Cadel Evans, Philippe Gilbert, Andy Schleck en onze eigen Robert Gesink genoemd. Wel, Gesink is heel goed uit de startblokken geschoten. Ik zag hem vlak voor de start nog even rekken.
Nog ff rekke...Zijn RABO-gezelschap wòn de ploegentidrit, toch een beetje verrassend. Een prachtig resultaat. Omdat Lars Boom als eerste van zijn team over de meet kwam vertrekt hij morgen in de leiderstrui. Dat komt hem ook wel toe, hij is de sterkste contre-le-montre-coureur in zijn team.
Weg... ... en weer terug
Terug bij de ploegbus bleken de renners relaxt na de grote inspanning. Er moest nog wel lang worden gewacht voor ze hun prestatie goed konden wegen. Ze waren immers als eerste ploeg gestart. Maar o.a. Gesink gaf blijk van tevredenheid. De samenwerking was heel goed geweest, en nu maar afwachten. Hij hield zich op zijn Zoetemelks wat op de vlakte. Maar volgens mij gaat hij in de 5e etappe toeslaan, en wint dan, als 4e Nederlander na diezelfde Zoetemelk, Erik Dekker en Tomas Dekker deze aansprekende ronde. Voordat ik hem kon vragen wat hij vond van het bezoek van Hare Majesteit aan Oman kreeg hij opdracht van Ton van Engelen om uit te gaan rijden.
Robert en de pers.... ... Oscarito
Ook de mannen van Vacansoleil presteerden naar behoren: 13e op niet meer dan 51 sec. van de winnaars. Die gaan nog wel voor een stuntje zorgen, zoals in de paralelle Parijs - Nice.
Michel moet nog wat regelen vlak voor de start
Die leiderspositie van Lars Boom brengt wel verplichtingen met zich mee. Ik neem er gif op in, maar morgen komt het peloton met de heren coureurs met RABO aan het front hier aan Lucca voorbij (300 m. vanaf ons appartement). Je moet nu eenmaal je verantwoordelijkheid nemen.
Tevreden ging ons gezelschap weer op huis aan. Aardige jongens, die Amerikanen, ze zijn nog aan het wennen aan het leven hier. Gelukkig hebben ze al een goeie kingburgertent ontdekt ter afzwakking van de cultural shock. Er wonen in Lucca de nodige US-coureurs. Ze delen een onderkomen en trekken veel met elkaar op, ook al rijden ze voor verschillende teams. Vanavond was er een Anerican party waarbij alle deelnemers hun eigen homemade food dienden in te brengen. En gisteren hebben ze nog gegeten bij mama Phinney, oftewel ex-topschaatster Conny Carpenter, die dat andere grote talent heeft gebaard , Taylor. Die mij hier al eens met een noodgang voorbij stoof op de Serra.
Niettemin: wij (Paladino, Dario en ik) hebben een afspraak gemaakt om deze of volgende week gezamenlijk een dagje te fietsen. Een stuk of wat ranke Amerikanen, op pad met o.a. een bebaarde Taliban-strijder met bomgordel, die hun opa had kunnen zijn. Je maakt wat mee hier. De heren moesten alleen nog even met hun coach overleggen wanneer zo'n zware escapade het best kon worden ingepland. Maar in hun straffe schema's is er zeker ruimte voor een dagje funfietsen (voor hullie dan...). Maar eens zien hoe adembenemend hard die Chris omhoog gaat, en of ik dan nog adem over heb om de heren een aantal erg intelligente vragen te stellen voor het een of andere artikel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten