Pedalo dunque sono

Ik fiets, dus ik ben! Kent u die uitdrukking? De heer Descartes zou hem hebben kunnen bedenken. Ik heb deze week een boekje gekocht met die titel. Inhoud: 7 stukkies van Italo-filosofen met een fietspassie. Helemaal duidelijk waar de titel van dit werkje vandaan komt. Ik weet niet of onze Nederlandse filosoof Bas Haring (volgens mij lijkt hij een beetje op ex-schaatser Ben van der Burg) diepere gedachten heeft over het nut van fietsen; over het nut van andere, veel belangrijker zaken heeft hij wel een mening..

   

Bas denkt net zo hard als Ben vroeger reed. Vrij hard dus. Zo heeft Bas vrij hard nagedacht over het nut van soortenrijkdom van de natuur. Het resultaat is een beetje een half mislukte 1500 meter. Persoonlijk kan Bas niet leven in een wereld zonder natuur, zegt hij in een essay uit 2009, en deze week ook op de radio. Niettemin trekt hij het nut van biodiversiteit ernstig in twijfel. Wie mist nu een soort als die er niet meer is? Waarom moet er bv. een Middelste bonte specht zijn als er al en Grote b.sp. is? Niets om treurig over te doen, als de Middelste verdwijnt, volgens Bas. Raar, en nogal tegenstrijdig, als je je zelf geen leven zonder natuur kan voorstellen. De feiten zijn dat het uitsterftempo van soorten hoog is, en de lijst van bedreigde soorten steeds langer. Moeten wij het verlies van biodiversiteit nou wel zo betreuren?  Volgens Bas dus niet, volgens vele critici wel. Zie o.a.:
http://home.planet.nl/~gkorthof/korthof35.htm
http://evolutie.blog.com/2009/04/14/waarom-menselijke-gezondheid-afhangt-van-biodiversiteit/

Paedocypris progenetica

Dit kikkertje werd onlangs ontdekt op Nieuw Guinea, Met zijn 7,7 mm is het de kleinste gewervelde diersoort tot nu toe bekend. Hij zit hier op een euromunt. Is hij minder waard dan pakweg 35 eurocent? Wie weet levert deze soort nog eens een cruciaal geneesmiddel op, zoals zo vaak eerder is gebeurd met stoffen gewonnen in de natuur.

Woensdag was fietsmaat Dario na zijn skivakantie in de Dolomieten weer gereed voor een tochtje. We reden een prachtparkoers door de heuvels benoorden Lucca, een open streek met kleine dorpjes, olijfboomgaarden, grote landhuizen, uiterst rustige weggetjes, die echter goed op en af gaan. We kwamen in een kort ritje van 45 kms tot ruim 700 hoogtemeters vanwege o.a. 3 serieuze beklimminkjes, waaronder de Piccolo Mortirolo. Ambettant steile stukjes vooral in deze klim, al is de echte Mortirolo in Noord Italië een stuk zwaarder vanwege afstand en gemiddeld stijgingspercentage. Hier kon ik nog enigszins lekker draaien, almaar haarspeldjes rondend. En de beloning is altijd weer de afdaling, niet te veel remmen, zou zonde zijn.

Gisteren ook nog een rondje gereden, vandaag rustdag. Helaas gaat het bezoekje met Paladino aan de Vinerfabriek in Pistoia niet door http://www.viner.it/, het zal voor een andere keer zijn.

We gaan samen even buitende Muren kijken, daarna uit eten en wagen ons aan de eerste culturele uitstap, een tentoonstelling over Chagall in de oude San Christoforo-kerk in het centrum.