De geschiedenis van het wielrennen heeft vele helden opgeleverd. Daaronder ook renners die zich juist in de afdalingen wisten te onderscheiden, juist daar het verschil wisten te maken. Waarschijnlijk de allergrootste daler allertijden is Fiorenzo Magni.
In Nederland werd hij eigenlijk pas goed bekend via Wim van Est. In de Tour van 1951 reed 'Wimme' in de gele leiderstrui, als eerste Nederlander ooit. Bergen was hij in de omgeving van St. Willebrord niet zo gewend. In de afdaling van de Col d' Aubisque probeerde hij toch met superdaler Magni naar beneden te rijden. Met een noodlottige val in het ravijn tot gevolg:
http://www.youtube.com/watch?v=n0JLiu94Y3w
Tijdgenoten als Gino Bartali (de 'vrome') en Jean Robic (het 'leren gezicht') wisten er ook wel raad mee, naar het schijnt.
In de jaren zestig/zeventig onderscheidden zich Riny Wagtmans en Eddy Merkcx als daler. De roots van Wagtmans liggen weliswaar ook in St. Willebrord, maar dalen, dat kon-ie, wis en waarachtig. Hij kan er mooi over vertellen. 'Wie zegt dat hij met mij naar beneden is gereden, die liegt', is een bekende uitspraak van hem. Hoe hij dat aanpakte? Niet remmen, eventueel met de schoentjes wat afremmen, en een niet te grote versnelling steken zodat hij na elke haarspeld zich weer snel op gan kon trekken. De mécanicien van Wagtmans' ploeg moest bij alle renners na een rit met veel afdalingen, zeker als die nat lagen, de remblokjes van hun fiets vervangen. Behalve dan bij de fiets van Riny.
Zelf zag ik de eerste TV-beelden van sterk dalende renners tijdens de Tour van 1960, 17e etappe (Gap - Briancon). De Italianen Battistini en Massignan donderden getweeën de Izoard af., prachtig! Dat wilde ik later ook wel. (Hetgeen geschiedde). Beide heren worden voor zo ver ik weet nergens genoemd als eminent daler.
Een paar decennia later was het Pedro Delgado die zijn zeer originele daalkunstenaarschap aan het publiek toonde. Schitterende beelden van Pedro, met de neus ongeveer tot op het voorwiel. Inmiddels fietste ik zelf ook, maar deze beelden hebben me dan weer niet gestimuleerd tot navolging. Overigens was ook zijn ploeggenoot Angel Arroyo een rappe daler.
Algemeen gezien als een der beste dalers in moderne tijden is Paolo Savoldelli, niet voor niets bekend onder zijn bijnaam 'Il Falco'. Twee keer won hij de Giro d' Italia, want klimmen en tijdrijden kon hij ook wel. Tegenwoordig TV-commentator. http://www.youtube.com/watch?v=Y-VrcNqQ9ak
Van de nog actieve coureurs staat Samuel Sanchez als een der besten te boek.Hoe die gaten weet te slaan als het eenmaal naar beneden gaat.... Dat ook Fabian Cancellara en Cadel Evans hier om de prijzen meedoen maken de volgende beelden duidelijk:
http://www.sporza.be/cm/sporza/videozone/MG_Tour/MG_Tourtips/1.561174 (Cancellara)
http://www.youtube.com/watch?v=yISN7pgfCtY ((Evans)
Deze is ook wel mooi....
http://www.youtube.com/watch?v=0tFpNsZXWgc&feature=related
Ik houd me aanbevolen voor aanvullingen.
Een eervolle vermelding gaat tenslotte naar Simone Temperato, die op originele wijze de machtige Stelvio afdaalde.
http://www.youtube.com/watch?v=VfATPMSD8rI&feature=youtu.be
Milaan-San Remo 1992
BeantwoordenVerwijderenafdaling van de Poggio
Supersuspense!!!
Kelly weet als enige Moreno Argentin bij te halen in de afdaling, pakt hem onder de rode vlag en ... wint de sprint.
Supergaaf
http://youtu.be/mL3jQmkj3uI
Sterke teksten, Houteis!
BeantwoordenVerwijderenJa sorry hoor, beetje kort, maar ik heb ook niet zoveel tijd als een pensionado. En als ik al een keertje uit mijn pen schiet en me uitsloof om de Tourcanon op te leuken, zoals in de bijdrage over Ottavio Bottecchia (1924), dan komt dat niet door de ballotage, want is opeens te oud, te weet ik veel, terwijl die Tourwinst toch echt tot de verbeelding van velen spreekt en bijdraagt aan het epos dat de Tour nu eenmaal is geworden. Kortom, kan ik eigenlijk protest indienen tegen de afwijzing?
BeantwoordenVerwijderenTuurlijk, u dient zich daartoe te vervoegen bij de jury (dat ben ik, d.w.z. Joep).
Verwijderen