Mijn etalagevriendin leeft nog

We zijn al weer een week inwoner van Lucca-Centro storico. En? Valt het mee? Ja, hoor, maakt u zich maar geen zorgen. Al leuk aan de gang geweest hier. En het is nog maar een aanloopweekje. Waarin veel Italianen vakantie hadden, zoals in Nederland veel Nederlanders. Andere Italianen hier moesten gewoon werken. Winkeliers bijvoorbeeld. Hoezo, 'ze werken daar in die knoflooklanden voor geen meter'? Neem hier in onze straat de bakker, de kruidenier, de schoenmaker en Bar Martini, onze stamkroeg. Net als die anderen staat Julia, de uitbaatster  's morgens bij zevenen al ter plaatse, in haar geval om de geachte clientèle te voorzien van een kopje koffie en een broodje erbij, een heel gewone Italiaanse gewoonte. Bij ons kennen we dat in en uit lopen voor een snelle koffie met niet.Pas 's avonds om half acht gaat ze weer op huis aan. Okay, in deze tijd van het jaar is ze zo tussen half twee en drie uur even gesloten. Vandaag vertelde ze desgevraagd (in rad Italiaans) dat ze 's morgens zo rond zessen de tijd nam om op haar gemak een goed boek te lezen. Want verder was het ytoch werken, werken, of daarvan moe.

We beginnen inmiddels aardig op stoom te komen. De start met de diverse hartelijke verwelkomingen was natuurlijk meteen goed. Het dochtertje van onze huisbaas, Alice (7 jaar), kwam nog een mooie tekening brengen.

Disegno fatto da Alice

De kleine Alice herinnerde zich ons kennelijk nog goed van ons vorige bezoek. Let op Janis Joplin-achtige Mary-Anna en de Taliban-achtige Giop.

Wijs meissie die Alice....

Mary-Anne heeft inmiddels 2x haar nieuwe fiets beproefd. De eerste keer helemaal allenig naar de grote PAM-supermercato buiten de Muren gefietst. Met haar mandje. Vandaag hebben we samen een kort ritje gemaakt over de wegen die op enige afstand rondom de muren zijn gesitueerd. Nou, het is dat het mede vanwege de vakantie nogal rustig was, daarom was het nog wel te doen. Maar in de normale dagelijkse chaos van het verkeer kan je je beter niet op deze trajecten wagen. Ex- uitbater Jacob van Café Ledig Erf kan hier over mee praten. Knalde eerverleden jaar achter op een auto met zijn Orbea-carboracer. De schade viel nog mee, wat hem zelf betreft. Slechts de kin open tot op het bot. Daar maalt een beetje coureur immers niet om. Nee, zijn knappe koersvehikel in drie stukken. Da's pas erg. Een typisch geval van total loss.....

Gisteren kwamen we, al in cadans met de menigte passagierend door de binnenstad, mijn goede etalagevriendin weer tegen. Gelukkig, ze leeft nog! Als ik haar zie moet ik altijd spontaan denken aan die hit van de Phantoms uit 1966 of daaromtrent. Een Eindhovense band, waarvan de leadzanger, jawel, bij mij op school zat. Zo! http://www.youtube.com/watch?v=-e6lzXl3o1E

Etalagevriendin van Joep

Zoals in wel meer etalages in de Via Fillungo en omstreken was ook hier het nodige aan mooie kledij te bezichtigen. Maar eens binnen gaan kijken. Daar bleek nog een tweelingzus van mijn etalagevriendin aanwezig. Iets minder aantrekkelijk, waarschijnlijk wegens te weinig een-eiig.  Maar goed.... Mary-Anne heeft er een mooi vest met sjaaltje gekocht, tegen een afbraakprijs. Want ja, de uitverkoop is hier begonnen. Ongelooflijke kortingen, dus de straten in het centrum zijn vol met kooplustige Italianen. Wij, als Nederlanders, zijn uiteraard ook gevoelig voor deze situatie. In dezelfde winkel ga ik aankomende week nog wel 2 mooie shirts en een broek scoren. Kom ik mijn vriendin en haar zus ook weer een keer tegen.

Is er nog gefietst? Ja, vijf keer om precies te zijn. Ritjes tuusen de 55 en 68 (max); elke rit 2 à 3 klimmetjes variërend van 2 tot 5,5 km. Er was eenmaal een verplichte jour sans vanwege

aanhoudende regen, en een dag , althans groot deel ervan, heb ik besteed aan mijn taken als bestuurslid van STONE http://www.steenuil.nl/ , zijnde vooral het opmaken van het financieel jaaroverzicht. Op vier dagen was het ronduit prachtig weer, zonnetje, graad of 12. Een keer heb ik me vergist toen ik vertrok op het moment dat de wolken uit zee kwamen binnenzetten, om vervolgens de nodige nattigheid neder te laten. Ik uiteraard ook nogal vochtig geworden.

De kilometrasie is deze week 1 uitgekomen op 303 precies. Dat is heel niet gek voor a start. Had ik in het geliefde Olanda niet gered.

 Met zwart fiets ik toch extra hard