Chagall en de aardbeving

Vandaag zijn we al weer 4 weken hier... Of het rap gaat! Het bevalt ons beiden wederom uitstekend. Genoeg te doen, veel gezelligheid en aardige ontmoetingen, tot nu toe mooi weer, hoewel soms nog aan de frisse kant, met name 's nachts. Maar als overdag de zon schijnt is het zo vanaf een uurtje of 10 à 11 gewoon lekker buiten. Ik heb dan ook goed kunnen fietsen, de teller staat inmiddels op 1103 km. Of daar komende week veel zal bijkomen is nog de vraag. De winter schijnt hier ook binnen te vallen. Er wordt naar midden volgende week toe 's nachts een graadje of 5 vorst verwacht, en op sommige dagen zal de temperatuur zelfs niet boven het vriespunt uitkomen. Dat betekent risicovoller parkoersen, vooral in de beboste heuvels en op het grootste deel van de dag beschaduwde wegen zal het glad zijn. En er zijn maar weinig of geen rondjes waar je die potentieel linke plekken kan mijden. We gaan het zien.

Een vrijwel dagelijks terugkerende bezigheid is een wandeling rond het Centro storico over de Muren, ofwel een variant daarop met een doorsteek door het winkelhart van de stad. Daarbij wippen we geregeld even langs bij Paladino van http://www.chronobikes.com/ , bij wie we binnenkort trouwens gaan eten. En we eindigen dan bij Bar Martini van uitbaatster Julia, aan het begin van onze straat. Daar worden we inmiddels wel tot de inboedel  gerekend. Kan die Julia kwekkwetteren, zeg! Maar het is wel weer goed voor het oefenen/verbeteren van mijn Italiaans. En dat van Mary-Anne trouwens ook.  Kunstkakelen kunnen ze hier allemaal goed. Ik reed deze week nog een rondje door de heuevels met Paladino en zijn 'groupie' Christiana, niet te verwarren met Christina, zijn vrouw. Het was me een herrie onderweg, niet normaal. Toch werd er stevig doorgetrapt. Grote longinhoud waarschijnlijk, vanwege de gezonde berglucht.

  

                        Historisch moment: de laatste Platanen gesloopt....... 

                       

De Muren zijn dus ontdaan van een karakteristiek en een historisch stukje beplanting. Een herinnering aan Marie Louise de Bourbon-Parma  is ten grave gedragen. Daarmee zijn de Muren ter plaatse even ook wat kaler, en de wandelaars voorlopig meer blootgesteld aan de zon. Totdat de nieuw te planten bomen (naar het schijnt gaat het om Populieren en Lindes) voldoende zijn grootgegroeid om de tijdens de zomermaanden zo gewenste schaduw te leveren. Dat zal voor een of twee generaties na ons zijn....

NB. Ik heb dit blog vanmiddag onderbroken om met Mary-Anne naar de tentoonstelling over de werken van Marc Chagall te gaan kijken: Chagall's Spiritual Universe. Locatie: de Chiesa San Cristoforo in de Via Fillungo, hartje centrum. 

Nog maar net binnen, het was vlak voor vieren en we waren nog met de juffrouw van de kaartjes aan het babbelen, begon het wat te trillen en te rammelen. De juffrouw keek me vragend aan: 'wat is dat nu?'. Ik zeg: 'Terremoto'. En jawel, er viel enige zooi van het dak naar beneden, ik kreeg enig gruis op mijn tamelijk onbeschermde schedel (in de kerk zet je je pet af). Maar daar bleef het verder bij, het duurde hooguit 10-12 seconden. Op straat was toch even sprake van lichte terra-commotie. Maar toen een vervolg uitbleef. keerde de rust weer terug. Hoewel de aardbeving wel het gesprek van de dag bleef, ook in het café van Julia, waar we maar een hartversterkertje zijn gaan halen. Voor de schrik te verdrijven. Andere dagen hadden we zo'n smoesje niet. Bij Julia hoorden we dat het hier en daar in Lucca toch wel erg serieus had gerammeld. Maar voorzover bekend zonder schade of slachtoffers.

Gisteren onderweg naar Viareggio sprak ik  nog met Dario over aardbevingen in Italië. De aardschokken en dus ook de gevolgen zijn in andere delen van het land veel zwaarder, vandaag viel het volgens het laatste nieuws ook in het epicentrum (Milaan, Genua) wel mee. Maar in het (recente) verleden waren er hevige aardschokken in L' Aquila en in Sicilië, met vele te betreuren doden en grote schade aan gebouwen en infrastructuur. In de bergachtige delen van Toscane (Garfagnana bv) wil het ook wel eens heftig zijn. Zo niet in Lucca. De naam Lucca is afgeleid van het Etruskische woord 'Luk', dat moeras betekent. De kennelijk zompige ondergrond van de stad dempt de schokken, waardoor aardbevingen niet zo gauw aanleiding zijn tot grote schade.

Goed, de volgende keer maar over Chagall en andere zaken, over Livorno slasaus, de ergernissen van Facebook, de economische toestand hier, 'Hoe hoger de sok, hoe harder de snok', Tourcanon-update, het laatste WK Wielrennen (in Nederland!), fietsen langs de kust tussen Viareggio en La Spezia, live-verslag van de Tirreno- Adriatico, een oude smides in Centro Storico, en nog zo wat. In nog uit te vinden mengvormen. Mocht u, geliefde lezer, nog iets willen weten... mi dica!

Geel boeket van Marc