Wat was het weer druk in de stad.... J.l. zondag. Voor mij was het een jour sans qua fietsen, maar niet qua Mary-Anne. We hebben lekker rondgekeuteld, eerst thuis, daarna in het het centrum. Da's geen grote inspanning, want we wonen er quasi midden in. Geen probleem om vanuit huis de heleboel te verkennen.Voor M-A was de zondag dus ook een soortement rustdag.
In onze straat is het elke 3e zondag markt, zeg maar een meukmarkt. Maar niet slechts in onze straat. Ook op het centrale Piazza Napoleone (met standbeeld van Garibaldi) en omliggende straten zijn de meukuitbaters massaal present. Meubels, boeken, beeldjes, schilderijen, oude werkmaterialen, devote beeldjes, 2e hands bedden, 'juwelen', kristal, kleding, roept u maar. We weten het niet zeker, maar we hebben dat we het idee als zou het hier uitsluitend ouwe meuk betreffen in dier voege dienen te nuanceren dat een groot deel van het spul nog gewoon deel uitmaakt van althans een flink deel van de huisinrichting hier.
Er komt in ieder geval heel wat volk af op de meukmarkt. Voor een deel toch van het type: 'kijke, nie kope'. Zoals ook wij. Kijke, ja, je kijkt je ogen uit. En je vraagt je vooral af met welke verwachtingen de verkopers zijn gekomen. Verkocht wordt er echter wel degelijk. Anders zouden de uitbaters niet al in de ochtendfriste van 06.00 uur (-3 C.) aanwezig zijn, en pas opkrassen rond half acht des avonds (-1 C). Toch gaat een groot deel van de dag voor deze tough guys and girls heen met wachten, wachten op het cliëntele-deel van de rondlopende menigte. Dus daarom zal het zijn dat er schuilen er onder deze uitbaters de nodige belezen types schuilgaan...
Oude , wijze, want belezen man, in afwachting van de cliëntele
Om 17 uur hadden we een afspraak met de lokale Steenuildeskundoloog Riccardo Gherardi (veterinair van opleiding) en zijn vriendin Luisa in Stella Polare, prima bar met prima personeel, vooral de dames. Ik moet nog uitzoeken waar die kale vriendelijke jongeheer, die hier vorig jaar nog met bieren en wijnen (desgewenst ook koffie) stond te goochelen is gebleven. Riccardo en ik kenden elkaar al, van Internet http://www.gruppoitalianocivette.it/, maar sinds ons vorige bezoek ook Live. Dat is dan inclusief onze beider madammen. Riccardo en Luisa zijn beide prima opgeleid (universitair) maar nog altijd niet in staat om zich een eigen optrekje te verwerven. Riccardo is zowat 36, Luisa iets jonger, rond de 30, schattenderwijs. Ze zijn zeker geen uitzonderingen. Ze hebben wel wat werk, doen ook onbetaald nuttige dingen, maar het werk levert niet overdreven op, zeker niet gerelateerd aan wat ze vermogen. En dan staat hun voor een deel gesubsidieerde werk ook nog eens op de tocht, gezien de ijzige economische winden van vandaag de dag. Geen feest dus voor die gasten. Maar goed, we hebben twee uurtjes doorgebracht met aangename kout. En dat alles in het Italiaans. Mary-Anne weerde zich bijzonder kranig in dit opzicht. Mooi om te zien wat de 20 lessen die ze het najaar van 2011 in Utrecht heeft genomen bij Alessandra Antonella hebben opgebracht. Uiteraard ging het gesprek, onder veel meer, ook over Steenuilen. Riccardo en ik gaan hier in Lucca een projectje Nestkast doen. In dat verband gaan we de Botanische Tuin eens goed bezien op nestkastmogelijkheden voor ons beider favoriete vogelsoort. Het lijkt kansrijk, de uitdaging is vooral om een oplossing te vinden in de sfeer van voldoende dekking regelen voor de jonge Steenuiltjes, als die eenmaal zijn uitgevlogen.
So far, so good. Maandag en dinsdag heb ik weer een lekker rondje gereden, Alleen vertrokken, maar al ras met Italo-coureurs in groepje. Zojuist heeft Dario zich weer gemeld. Zijn rug doet het weer. Morgen dus weer een Dario-route. Morgen meer, over het fietsen hier, ook over de beide competities Grote Momenten en Grote Dalers. En over de berichtgeving in de krant over het ongeluk met dat flatbootje, en over het grote vproject dat gisteren is begonnen op de fameuze Muren hier, ons dagelijks wandelparkoers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten