Er zijn nog heel wat meer gevaarlijke dieren dan die zijn genoemd in mijn vorige blogje. Het is serieus oppassen met types als de leeuw, de tijger, de buffel en nog zo'n hele trits. Daar moet je het bed niet mee willen delen, dat wordt dezerzijds ernstig afgeraden. Veel honden- en kattenbezitters in Nederland blijken dat wel te doen met hun favoriete knuffel, een nogal onfris verhaal, in verband met de kans op besmetting met spoelwormen, salmonella en nog zo wat. Het is iets minder gevaarlijk dan het bed delen met een tijger, maar toch....
http://www.nu.nl/algemeen/1773509/honden-en-katten-vaak-bij-baasje-in-bed.html
Beslist een linke rakker is ook de ijsbeer. Die kennen we in Nederland en omstreken vooral als een wat zielige sul uit de dierentuin. Maar ze in het wild zien, dat kan ook. Tegenwoordig kan je immers overal naar toe met vakantie, zelfs de ruimte in, dus zeker naar ijsberenland. Waar het met enige regelmaat mis gaat. Want ijsberen vallen dan wel niet zo maar aan, maar als ze het om een of andere reden wel doen, dek je dan maar. Als je de tijd gegeven is want ze blijken dan zeer snel ter been. Een ontmoeting is uiterst risicovol. Die sullige ijsbeertjes van de dierentuin geven je in het echt een flinke mep, en daar ga je dan. Of ze nemen eerst je hoofd in hun muil, doen ze bij die lieve zeehondjes ook, voor de ijsbeer maakt dat allemaal weinig verschil. Kijk even naar hun machtige klauwen op dit filmpje van Frozen Planet:
http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20111202_056
Af en toe vallen er dodelijke slachtoffers. http://www.ad.nl/ad/nl/1013/Buitenland/article/detail/2838906/2011/08/05/IJsbeer-verscheurt-Britse-toerist-17-op-Spitsbergen.dhtml . In andere gevallen brengt het slachtoffer het er levend vanaf, als er iemand in de buurt is die van optreden weet. Dat betekent doorgaans het beest neerknallen. Maar je houdt er geheid een paar stevige beten of een gescalpeerde schedel aan over.
Dat laatste overkwam ook ooit Piet Oosterveld, mijn leermeester op het voormalige Rijksinstituut voor Natuurbeheer, waar ik ooit twee jaar doorbracht als dienstweigeraar. Het gebeurde tijdens een wetenschappelijk expeditie op Spitsbergen. Een jonge ijsbeer dreigde zich te vergrijpen aan een bootje, onmisbaar voor de expeditie daar. In feite lokte hij de aanval van de ijsbeer zelf uit door op hem af te stormen. Moet je mij hebben?, zei de ijsbeer. En plaatste een krachtige demarrage. Om in no time het hoofd van Piet in zijn muil te nemen. Lees zijn relaas hier:
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2844/Archief/archief/article/detail/683094/2004/10/30/Opeens-was-daar-die-ijsbeer.dhtml
Destijds was dat groot nieuws bij ons, en het slachtoffer mocht komen opdraven bij het toen spraakmakende TV-programma van Sonja Barend om zijn stoere verhaal te vertellen. Nou ja, stoer, zelf was hij er niks trots op. Sterker nog, tot verbazing van de gelouterde presentatrice nam hij het op voor die ijsbeer. Want de oorzaak lag volgens hem bij de mens, die hun steeds meer de mogelijkheden ontnam om aan hun voedsel te komen. Door ons toedoen had die jonge ijsbeer het 'ijsberenvak' niet kunnen leren, sprak de gekwetste. Kijk, dat getuigt van een diep respect voor de natuur.
Een beetje daarvan zou de heer staatssecretaris Bleker niet misstaan. Maar die wil korte metten maken met de natuur in Nederland. De Natuurbeschermingsorganisaties zijn stevig te hoop gelopen tegen zijn snode bezuinigingsplannen. Voor onze spraakmakende staatssecretaris, gehandicapt door een eeuwigdurende Mauro-last, is een ponyweide (zijn ponyweide) eigenlijk ook natuur. Dat moet voldoende zijn. Is dit gechargeerd? Best een beetje. Want Bleker is toch helemaal geen natuurbarbaar? Eerst zei het alleen maar, nu heeft hij het ook bewezen. Hij houdt het immers met een fris jong blaadje, niet eens uit zijn eigen achterban. Ben je dan een ruimdenkende natuurvriend of niet? Met zo'n nieuw knuffelbeertje zit je hart voor de natuur toch op precies de goede plek? Maar wel wat laag, misschien. Oeh, pardon! Van dat hart, dat was geen juiste opmerking, want het is ondanks alles duidelijk dat het hem gewoon ontbreekt aan respect voor de natuur. Die natuur zit namelijk alleen maar in de weg.
De man staat momenteel extra in de belangstelling vanwege zijn uitspraken dat hij absoluut niet de opvolger van ons aller Maxime wil worden als leider van de radicale middenpartij, het CDA. Nou, dan weet je het wel. Dat iets of iemand, God of zo, moge verhoeden dat die carrièrestap niet doorgaat. Maar we gunnen hem ook wat: dat zijn nieuwe lief een lekker knuffelbeertje is.
Met een opgelucht gemoed ga ik me nu zo omkleden voor een stevige tocht met Dario langs de zee vanaf Viareggio noordwaarts en weer terug. Het zou wel eens de laatste dag van de week kunnen zijn dat ik de fiets op kan. Het weekend wordt er hier regen verwacht, daarna dreigt de winter voor een paar dagen binnen te vallen. Er wordt ook sneeuw verwacht, hier in Lucca zelf nota bene ook. Dat zal zeker mooie plaatjes opleveren. Dus wie weet: volgende week een aflevering: 'Lucca in de Sneeuw'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten