Beven en Winnen

Aardbeving

Beeld neergestort

Krantenkop in Il Tirreno van gisteren: 15,53: la terra trema sull'Apennino. I crolli, il panico.-->  'De aarde beeft in de Apennijnen. De instortingen, de paniek'.

Het was wat steviger dan we dachten, die aardschok. 5,4 op de Schaal van Richter en het epicentrum tamelijk dichtbij, nl. vlak boven Carrara en Massa, da's ongeveer 35 km van hier, in de Alpi Apuani. De dag voor de aardbeving reed ik op het fietsje nog door Massa. Gelukkig ontstond de beving op 60 km diepte. Dan is er veel ruimte om lekker alle energie uit te beven zonder al te grote gevolgen aan de oppervlakte. Toch beefde er hier en daar het een en ander naar beneden. Op het moment van de schokken waren we hier in Lucca in de San Cristoforkerk. Daar kreeg ik wat gruis uit het hoge kerkplafond op mijn kanis. Maar in Massa kwam in de San Martino-kerk net wat meer spul naar beneden (foto hieronder). Twee gelovigen getuigen in de krant hoe ze ternauwernood wisten te ontkomen aan een voltreffer van dakpuin. Dat wordt een extra weesgegroetje. En een volle aflaat.

Op andere plaatsen stortten daklijsten of beelden ter aarde (foto bovenaan). Overal wel veel paniek, mensen de straat op. Er waren deze week her en der al wat lichte schokjes gevoeld, en men was er bepaald niet gerust op dat er niet nog een zwaardere beving zou volgen. De deskundigen sluiten dat allerminst uit, verwijzend naar het feit dat de zgn. Adriatische Plaat  onder de Appennijnen aan het wegzakken is. Maar ja, hoe zwaar en wanneer? Misschien vandaag al wel. Verder werden diverse gebouwen ontruimd, zoals enkele universiteitsgebouwen in Pisa en middelbare scholen in diverse plaatsen in Toscane (Barga, Carrara, Massa, Livorno, etc.). Op zaterdag zijn de meeste scholen gesloten gebleven.  Overigens is de toren van Pisa netjes scheef blijven staan.

Kampioenen in Lucca

Begin november vonden hier in Lucca op een parkoers over de Muren en de naast- en onderliggende graslanden de Europese Kampioenschappen Veldrijden plaats. Daar reden Mathieu van de Poel (junioren) en Lars van de Haar (beloften). Bij de vrouwen deed dat Daphne van de Brand. Gisteren wonnen beide ook de wereldtitel in Koksijde (B). Daphne werd vandaag 2e achter de ongenaakbare Marianne Vos. Zowel Marianne als beide jonge mannen prolongeerden daarmee hun titel van vorig jaar.

            Mathieu gisteren                                        Lars gisteren

Spannende race, die laatste: http://www.sporza.be/cm/sporza/videozone/MG_sporzatips/MG_WK_veldrijden/1.1206954

Je ziet: als je vroeg in het seizoen goed bent in Lucca, dan ben je later in het seizoen top. Dat belooft nog wat! Ik heb hier in ieder geval de eerste maand heerlijk aan mijn vorm kunnen werken. Wat voorzichtig begonnen vanwege vooral mijn enkelblessure kom ik met nog een verwacht ritje morgen boven de 1200 fietskilometers uit. Dat is niet slecht voor januari. Van deze week zal me vooral de rit langs de kust tussen Viareggio en Lerici v.v. het langst heugen. Ik was er met de comfortabele auto met Dario heengegeaan.

Dario (Montemagno)                      Viareggio, op de Fabio Casartellibrug

Dario rijdt een Cannondale Super Six met DI-Ultegra (links), Ik een eenvoudiger Olympia met gewone Ultegra. Met tweeën  vertrokken we noordwaarts, op de route bevonden zich al de nodige andere corridori. Vooral op de terugweg sloten zich diverse groepen aaneen. Het begon er mee dat we twee vrouwen professioniste, waarvan eentje van Garmin (zeg maar een collega van Thomas Dekker) op sleeptouw namen. In de verte zagen we twee grote groepen rijden. Erop af dus. En zo kwamen we in een groot peloton van wel 120 coureurs te rijden. Nou ja, in, Dario en ik hielden ons goed van voren. Allemaal op goed materiaal en in staat stevig door te trappen. Dat ging dus super, we waren vlot weer terug bij de auto. Hopelijk rij ik morgen nog een rondje, want daarna zal het vanwege de verwachte gladheid waarschijnlijk een weekje niet of nauwelijks mogelijk te zijn.
Maar nu eerst maar eens gaan eten in  http://www.anticosigillo.it/ Ter ere van de verjaardag van mijn zus Odi. En van de overwinning van Marianne Vos. Voor de 5e keer werd ze deze ochtend wereldkampioen in het veldrijden. Chapeau!

De volgende keer meer over eten, en over de cowboykikker.