De rust in Lucca-stad is weergekeerd. In de eerste week van januari kon je hier in het Centro storico over de hoofden lopen. Vakantie, veel (zeer vrnl. Italiaanse toeristen). In de loop van die week begon ook de uitverkoop --> nog drukker. Vrijdag a.s. ga ik een paar mooie bloesjes scoren, maar niet bij Cerri, de beroemde hemdenmaker hier 153 meter verderop. http://www.cerricamiceria.com/eng/camicie.html

Nee, daarvoor bezoek ik de winkel van mijn etalagevriendin, en haar zuster.

De kerstperiodeambiance verdwijnt allengs uit de straten.Veel gebouwen waren rond Kerst en Nieuwjaar aangelicht met devote voorstellingen, zoals o.a. deze spaarbank.

Op de Piazza Napoleone trokken ijsbaan en draaimolen veel belangstelling.

 

Vandaag werd het hele zootje afgebroken. Of eigenlijk begon dat gisteren al. Gisteren, een gemiddeld dagje  voor ons, zonder al te veel bijzonderheden. Stukkie gefietst (kalm aan, in het vooruitzicht vandaag met il grande Dario te moeten rijden), met Mary-Anne een wandelingetje over de muren gemaakt, afgerond met cafébezoek bij Julia, lekker gekwettert. Afgerond?? Niet meteen, want op weg naar huis liepen we Paladino tegen het lijf, die sinds vorig jaar ook in Centro Storico woont. We moesten natuurlijk mee naar de Via Busdraghi, want we hadden het nieuwe onderkomen nog niet ingericht gezien. Mooi appartement waar Paladino lekker ligt te wonen met Christina en hun 2 kids, Davide en Carlo, de een voetballer, de ander basketbalspeler. (Nog) geen coureurs in de dop. Dat kan met zo'n pa nog wel in orde komen. Het appartement bevindt zich boven een ongelooflijk antiek ogende smederij, waar twee oude heertjes, waaronder eigenaar Pietro Paladini,  nog aan het werk waren (19.45 uur). Ze zitten daar al sinds 1951, er leek niet te gek veel veranderd aan de inrichting. Waarschijnlijk wel aan het type bezigheden, er hoeven geen paardenhoeven meer te worden beslagen, dezer dagen.  Ik ga er nog eens een praatje maken en fotoos maken. 

Straat

Ik laat maar eens even wat van onze straat zien, de Via Michele Rosi. Ligt precies in het verlengde van de Via Fillungo, DE winkelstraat van Lucca.

Via Michele Rosi (r. Via Fillungo)

Zo op het eerste gezicht ziet de straat er saai uit, maar wel rustig. Klopt! Rustig is het zeker. We slapen aan de straatkant, op straatniveau, als er 's nachts al iets of iemand passeert is dat in 3 tellen alweer voorbij. Waarna de rust terugkeert. Pas tegen achten komt er enig werkverkeer op gang, net genoeg om relaxt te ontwaken. Geldt voor mij dan, Mary-Anne slaapt rustig door op tenminste drie oren, en wacht tot er koffie op bed wordt geserveerd. Daar heeft ze personeel voor. Dat tevens zorg draagt voor de aanvoer van krant en brood.

Van dichterbij is er in de Via Michele Rosi meer te zien, ik verwijs ook naar de blogs 'Onze straat' van 5 en 13 maart 2011. Aan beide uiteinden wordt de Via Michele Rosi bewaakt door een kerk, een daarvan nog vergezeld van een groot klooster. Op deze 3 heilige plekken wordt nog regelmatig en hevig gebeden, misschien wel voor ons zieleheil. Hoewel, ik voel nog niks jeuken. Hoe ook, we wonen in een gezegende straat. De echte geheimen van de straat gaan schuil achter de voorgevels. Dat zie je o.a. bij ons achter: een aaneenschakeling van binnenplaatsen en tuinen, waaronder nog een functionerende olijfgaard, restanten van het voorheen agrarische gebruik van de ruimte. Er liep destijds ook een beekje, dat nu ondergronds is, maar nog wel de waterput in onze tuin voedt. Nog altijd voelt een paartje Steenuil http://www.steenuil.nl/ zich hier thuis. Ik heb meneer Steenuil al weer een paar keer horen roepen. Bij vele huisnummers is ons een leuk doorkijkje naar achter gegund, vermits de deuren open staan. Zoals schuin tegenover:

Doorkijk overkant                         Huisvuil (Organico) voor onze deur

Behalve rustig is onze straat ook schoon. Volgens een vast rooster kan je elke dag je afval buiten zetten; het wordt dagelijks netjes gescheiden weggehaald. Behalve dat onze rustige plek op minder dan een steenworp afstand ligt van hartje stad met al zijn voorzieningen ligt het ook op due passi van de Muren, waarover het prima wandelen is, toch een leuk rondje van 4,5 km rond Centro storico. Vandaag samen ook gedaan in de vallende avond. Op de helft van die due passi kom je langs het begin van de Via del Fosso, de misschien wel mooiste straat van de stad. In het voortkabbelende water barst het van de vis.

Via del Fosso

Morgen weer verder, het is al laat. En ik moet om 12.30 fris aan de start staan voor een ritje naar de kust, daar een beetje heen en weer lungo mare en weer terug naar Lucca, 80 à 90 kms voor de wielen, al kan dat met Dario makkelijk meer worden. Ik vrees in ieder geval een hoge gemiddelde snelheid.

Met een bluesje van Eric Clapton zeg ik dus: a demain. Lekker even in bed de Groene Amsterdammer lezen, het eerste nummer van het jaar is mooi op dit adres aangekomen. Lees de terugblik op 2012 die daarin is opgenomen, en hoop dat het meeste van die 'voorspellingen achteraf ' niet wordt bewaarheid.....