Retrorijden in Toscane 2

De eerste dagen

Zo de kop is er af! D.w.z. van ons herfstverblijf (5 weken) in Lucca. Mooi weer, overdag nog lekker warm met temperatuurtjes boven de 20. En het welkom van de bekende fietsers, restauranthouders, barkeepers, overige neringdoenden en kapper Giuliano was al even hartverwarmend.  We zijn ook erg tevreden met ons appartementje aan de Via di Piaggia, zij het zonder tuin maar wel heerlijk rustig gelegen binnen de Muren, om de hoek bij het voormalige seminarie en de geboorteplaats van de heilige Gemma (http://nl.wikipedia.org/wiki/Gemma_Galgani). Tsja, je woont hier in Lucca eigenlijk altijd wel dicht in de buurt van rijke Roomse restanten.  Lucca, de stad der 100 kerken, maar vanaf mei dit jaar voor het eerst met een centrumlinkse coalitie en een sociaal-democratische burgervader aan de macht. Het is de vooruitgang.
Museo della Tortura, Lucca



____________________________

L' EROICA, L' EROICA, L'EROICA

Dit is 'em dan, de Atala-racer uit 1952 of 1953 waarmee ik het moet gaan doen. Het is een echte Eroica-fiets; hij voldoet nl.  aan de 3 belangrijkste eisen: alle kabels buitenom, commandeurs aan de schuine buis, en traditionele pedalen met riempjes. Er wordt hier niet geklikt. Kom je met klikpedalen aan de start dan kan je rechtsomkeer maken. 'Mijn' Atala, geleverd door Paladino,  weegt 11,8 kg en is verder uitgerust met tubes, twee voorbladen van 50 resp.  46 tanden  enne.... slechts 4 ietwat roestige  kransjes achter; vermoedelijk hebben er ooit 5 gezeten. Hoe dan ook, dat wordt onderweg op de heuvels hier en daar zeker lopen, zo is mij met vals genoegen verzekerd.

In de winkel van Paladino is goed te merken dat L' Eroica er weer aan komt. Geregeld komen mensen langs die nog 'iets' aan hun Eroicafiets willen laten doen, doorgaans aan een haperend versnellingsapparaat. Of gewoon om over de tocht en het oude wielrennen te ouwehoeren. Ook de kranten gaan er vol in met lyrische betogen. Ik citeer:

''L'Eroica is in alle opzichten een zeer speciale manifestatie. Het doet het vooroorlogse ciclisme herleven vanwege de prachtige maar zware, deels onverharde routes over stoffige ofwel modderige wegen, de afwezigheid van technische assistentie, door de historische bevoorradingen, de geest van grote opofferingsgezindheid en vermaak. Men zoekt de echte wortels van die buitengewone volkspassie, toen en nog altijd het wielrennen der reuzen van de weg, de sport die zovele literaire legendes heeft gevoed. Het zijn juist de vele stroken 'strade bianche' (de onverharde stukken, dus) die de deelnemers in staat stellen om de sfeer van het wielrennen van vroeger te herleven".

In Gaiole (nabij Siena) zullen zondag as. 5000 deelnemers aan het vertrek staan. Op dat aantal zijn de inschrijvingen gelimiteerd. Hoewel... vertegenwoordigers uit de categorie 60 + zijn kennelijk van zich al held genoeg; zij worden ook na sluiting van de inschrijving nog toegelaten, zoals ik heb ondervonden. Ik moet vandaag en morgen nog wel een deze week ontstaan vervoersprobleem zien op te lossen, ontstaan door Italiaanse luchtigheid, maar met diezelfde luchtigheid zal het wel goed komen. Voor de zekerheid zal ik vandaag een kaarsje opsteken bij de heilige Gemma, voormalig buurtgenote, om haar hulp af te smeken. Ik denk dat het dan wel goed komt.