Zondag Balansdag

Soort van balans in de Plataan-bast

Ik ben erg van de balans in het leven. Inspanning-ontspanning, nuttig - flauwekul, werk - andere dingen, familie - mijn eigen leven, mijn belang - Mary-Anné's belang, luieren - sport, zegt u het maar. Dat principe geldt zeer zeker ook de taakverdeling bij ons thuis. Waar het de inwendige mens betreft hebben Mary-Anne en ik al bijna 35 jaar (sic!...) de afspraak: een week op, een week af. Met alles wat er bij hoort: het bedenken, het doen van de benodigde boodschappen, het bereiden alsmede het ruimen der zooi die resteert. Ik kan het elk koppel aanraden een dergelijke glasheldere afspraak te maken. The best appuntamento ever made! Nu we beiden tot de categorie afgestorvenen behoren is het naleven van een dergelijke afspraak natuurlijk niet echt moeilijk. Maar toen we allebei nog keihard werkten voor de kost i.p.v. van Drees te trekken (wat we formeel nog niet doen, we leven van een regeling tot het zover is) was het leven vanwege verschillende werktijden en ons werkgereis wat ingewikkelder. Juist toen gaf de afspraak heel erg veel houvast en duidelijkheid. Denkt u er maar eens even over na, met al uw getob in deze. Ja ja, ik hoor het al: lekker makkelijk zonder kinderen. Daar hebt u heel misschien een puntje, maar volgens mij niet van doorslaggevend belang. Overigens hadden wij geruime tijd een dag per week kinderen tot onze zorg: Ester en Leta. Op die dagen was onze gewone werkelijkheid niet anders dan op andere dagen. We zien er zeer naar uit: beide dames komen bij ons op bezoek in Lucca, met der dames mannen.

Zondag Balansdag

Nu het weer langer licht is en de temperaturen aangenamer is er meer ruimte om een mooi evenwicht in ons beider dagbestedingen te brengen. Omdat het des ochtends even duurt voordat Mary-Anne voldoende is opgewarmd om you name what te ondernemen (en ze overigens gaarne uitslaapt) kan ik mooi mijn plan trekken. Ik zat - dus - vanochtend om 9.15 uur op de fiets voor een ritje van 52 kms, wel met twee klimmetjes van ruim 2 (Balbano) en 5 kms (Monte Pitoro) respectievelijk. Dolle pret onderweg. Alleen vertrokken, maar buiten de muren al meteen in gezelschap van de eerste wieltjeszuiger. Die ging stad uit een andere kant op, ik weer solo dus. Niet voor lang. Na enkele kms achterhaalde ik Christiana, sinds gisteren mijn 'schoondochter'  (uitleg later), die met een mij onbekend typje luid kakelend voortdeed. Ze hadden niet erg veel zin om haast te maken: arrivederci e a dopo. Einde afzink van de Balbanoklim kwam ik meteen in een mooi groepje terecht, waar ik eens lekker in het wiel ging zitten. Ook zij deden afslag Pitoro. Een van die gassies (hij was 31  en klein en licht) kon ik maar een tijdje volgen, de anderen heb ik nooit meer gezien. In de afdaling van de Pitoro, en dan vooral waar je de SP 1 opdraait, liepen diverse groepjes en groepen samen voor de daverende gang naar Lucca terug. Wel heel erg grappig: 'daar is de Nederlander', werd er geroepen. Ik geef grif toe: niet door iedereen, maar feit is dat ik inmiddels door de nodige dilettanti  locali word herkend. Afgelopen week reed ik op een dag met Dario naar de kust, toen een corridore die uit tegengestelde richting kwam riep: 'Tot ziens!' Lachen!  Ik heb, hoewel de vaart gezwind was, even rondgeteld en op mijn metertje gekeken. Gewogen resultaat: ca. 70 personen in de groep, kruissnelheid 42 à 45. Geldt dus alleen voor de galop over de SP1 naar Lucca in de grote groep.

Langs de Serchio

Hoe dan ook: ik was ruim op tijd terug om met Mary-Anne onze afgesproken middagrit naar de moerassen van Massaciuccoli aan te vangen.

We volgden zoveel mogelijk de Puccini-route, die deels nog in uitvoering is. Mooi, heel mooi ritje, tot ons beider groot plezier. Een flink stuk van de route gaat langs de rivier de Serchio, alwaar o.a. de Tjiftjaf, de Europese kanarie en de Cetti's zanger lieten weten dat het inderdaad wel lente is, nu. We volgden een mooi fietspad en meestal rustige verharde wegen, en namen in de moerassen een drankje in de daartoe ingerichte gezellige gelegenheid. Onderweg passeerden we overigens ook de hoeren van dienst, bekend van de Giro delle Puttane. Het ritje was ruim 50 kms lang (waarmee mij  dagtotaal op dik 100 uitkomt).

Voor M-A was het eerste langere tochtje van het jaar. Vorig jaar om deze tijd zat dat er in het geheel niet in vanwege haar gezondheidstoestand. Die laat nog steeds te wensen over, maar mooi dat dit weer kan, zij het zeker niet elke dag... Goed voor haar, goed voor onze balans. Een kleine ode van iemand die bijna net zo knap is als ik is dan ook wel op zijn plaats:

http://www.youtube.com/watch?v=7I53o0OWpZ8&feature=related Iggy? Nou, nee, maar ja, we moeten toch naar de originalversion van http://www.youtube.com/watch?v=nkKxGzm98AU 

Bijna terug in Lucca

En dan de komende week. Ziet er niet slecht uit. Mooi weer. Morgen mag ik niet fietsen van Dario, want dinsdag gaan we de koninginnerit rijden, over de Vestito en Cipollaio (tunneltje). We trekken dus de Alpi Apuani (Apuanen) in. Via Castelnuovo di Garfagnana terug. Dat wordt me een dagje. Morgenmiddag eerst maar eens met M-A uit eten bij Pasqualino,  hebben we dat vast gehad. Zien we na dinsdag wel verder. Komende week ben ik ook webloghouder van dienst bij de Steenuilwebcam, onder http://www.beleefdelente.nl/ . Ik zie er naar uit. Heel leuk om te doen. Zal nu alweer het 6e jaar zijn, en het is verbazend hoe er elk jaar weer toch nieuwe dingen te zien zijn in gedrag en verloop van het broedproces. Dit jaar is het sowieso ook weer even aankijken. Er is een nieuwe vrouw in het spel, de dame van de laatste 5 jaren is ws. uitgeput en der dagen zat omgevallen in herfst of winter; ze was dan ook steenuilologisch gezien al behoorlijk op leeftijd.