Gasten uit Holland

Woensdag jl. ben ik beide ras Noord-Hollanders Bart en Willem van de trein gaan halen. Bij Paladino had ik al 2 mooie racers voor hun gereserveerd, dus de mannen konden die middag meteen aan de bak. Het werd een 'inrijrondje' van 74 km door berg en dal. Altijd effe wennen, zo'n eerste keer weer klimmen en dalen maar het ging prima. Ze hadden in Nederland ook niet echt stilgezeten en goed getraind, buiten, op de baan en in de sportschool. Na terugkomst in Lucca bleken ze ook best wel een Weihenstephaner te lusten. Tsja, je hebt na zo'n inspanning natuurlijk wel even een hersteldrankje nodig. Zeker gezien het feit dat voor de volgende dag een ritje met Dario stond gepland.... 's Avonds zaten de mannen bij ons aan de dis, heel gezellig was het.

Bart (links) en Willem

Dario had voor de donderdag een stevige rit in petto. Bij thuiskomst had ik 107 kms op de teller staan. Het was een behoorlijk veeleisend parkoers, heel veel op en af. In St Andrea di Compito (aan de voet van de stevigste Monte Serra-klim) hielden we even halt om ons door Dario te laten informeren over de Camelia japonica.

Juist in deze maand is het dorpje het centrum van de Camelia-feesten. Daar komen veel mensen op af. Bodem en klimaat ter plaatse schijnen bijzonder geschikt te zijn voor deze soort. In ieder geval staan de tuinen er vol mee. Aldus door Dario gesticht trokken we verder op het parkoers van de dag ten zuidoosten van Lucca, ook voor mij grotendeels nieuw.

http://connect.garmin.com/activity/160377884  Soms werd er vrij rustig gereden om de schoonheid van het landschap te genieten, of ons weer iets door Dario te laten vertellen. Maar er werd ook stevig doorgetrokken, al helemaal toen we een eind verderop een flinke groep renners zagen rijden. Die bleken zich behoorlijk snel voort te spoeden, maar met 50-55 in het uur lukte het ons het gat te dichten. We daverden tot leedwezen van de Italianen maar meteen voorbij en kregen ze allemaal in het wiel. Tot aan de koffiestop in Montecalvoli. 's Avonds vertelden mijn benen dat er die dag duchtig gewerkt was. Of er zat wat te veel bier in....

Na afloop op het terrasje van Julia

Mij stond gelukkig de volgende dag een rustdag te wachten, terwijl Bart en Willem weer op pad zouden gaan met Dario.

Jarig
De rustdag had ik te danken aan Mary-Anne, of beter: aan haar verjaardag. Op donderdag was vriendin Jelderke aangekomen na een lange treinreis vanuit Zuid-Frankrijk. Het is een leuke verjaardag geworden met veel mailtjes, sms-jes en ook cadeautjes voor de jarige. Even na twaalven zijn we gedrieën  naar Sant Alessio gefietst voor een geweldig lekkere pranzo in restaurant Tambellini. Heerlijke spaghetti o.a., klaargemaakt met gember, citroen en knoflook. Ja, ze kunnen er hier wat van, qua lekker eten... Dario, Bart en Willem kwamen nog even aan tafel om M-A te feliciteren. Ze reden er in hun rit van de dag speciaal voor om.