Weekupdate

STONE
De mooie week die achter ons ligt eindigt deze zondag met een rustig dagje Lucca. Nou ja, helemaal rustig is het nu ook weer niet. Er zijn dingen aan het thuisfront die blijvend aandacht vragen, alle dagen wel. Dat houdt me uiteraard bezig; en doe wat ik denk dat ik het beste kan doen. Wat deze zondag betreft: vanaf 8 uur tot 1/2 13 ben ik bezig geweest met diverse werkjes voor STONE, mijn geliefde Steenuilenclub, http://www.steenuil.nl/ .

Kijk voor mooie foto's van de Steenuil eens op http://www.natuurkijker.nl/index.php?p=presentatie&id=93

Binnen die STONE, en zeker binnen het bestuur ervan,  gaat wonderbaarlijk veel om. Aan projecten met overheden & professionele organisaties, administratief, jaarverslagen, meerjarenplan, financiële verantwoording, website, you name it... Het lijkt net werk. Tussen maart en juli komt daar nog de begeleiding van het project van Vogelbescherming Nederland (VBN) bij: Beleef de Lente (http://www.beleefdelente.nl/) . Ik kan iedereen aanbevelen daar eens een kijkje te nemen. Webcams bij 11 vogelsoorten, die het intieme leven van derzelven vastleggen. Big brother, maar dan leuker. Het lijkt op gluren bij de buren (wie wil dat niet), maar het heeft ook schatten aan informatie opgeleverd, die kan worden ingezet voor een betere bescherming en dus behoud van de betrokken soorten. Een soort als de Steenuil heeft dat ook wel nodig. Die heeft het moeilijk in ons steeds vollere, drukkere en opgeruimde Nederland. Afgelopen week heb ik dagelijks vragen van kijkers naar de webcam-Steenuil beantwoord en het weblog gedaan. Daar begon ik onveranderlijk mijn nieuwe dag in Lucca mee. De dag begon deze week zodoende met een oefening in concentratie.

Het Veloke

Qua fietsen ben ik deze week heel best aan mijn trekken gekomen. Er zijn 405 kilometers onder de wielen doorgegaan, de helft daarvan met in ieder geval Dario, een kwart met delen van de talloze tifosi die hier in de rondte fietsen. Er zaten tientallen kwaliteitskilometers bij, dus die 405 kan naar het vlakke Nederland wel een vermenigvuldigingsfactor van , zeg, 1,2  verdragen. Voor mij is dat alles puur feest. Het is een heerlijkheid om hier te kuinnen fietsen, al zijn sommige deeltrajecten wat aan de drukke kant. In het algemeen houden de Italiaanse automobilisten fantastisch rekening met de aanwezigheid van corridori. De koninginnenrit deze week was die over de Cipollaia en de Vestito (blog 15 maart)  Overigens voel ik die kilometers op mijn ouwe dag nog best in de benen vandaag, vandaar heden een jour sans.  

Passage Castello

AREZZO

Arezzo, een van de mooiere Toscaanse stadjes, hebben we deze week volgens plan samen bezocht. Het is een flinke ondernememing om er te geraken (2x 2,5 uur met de trein), maar het is de moeite meer dan waard (vale la pena). Morgen of zo wat meer daarover.

Een klein stukje Arezzo

Paladino_Chronòbikes

Op onze gezamenlijke eindemiddag-wandelingetjes over de Muren lopen Mary-Anne en ik  doorgaans ook even bij Paladino binnen. Altijd gezellig. De meeste lokale profs wippen geregeld langs, ook de minder begaafde appassionati, zoals ik, frequenteren.  En er is een geweldige ijswinkel om de hoek. Het is er in ieder geval altijd druk, soms heel druk, er zijn zo vroeg in het jaar al veel toeristische fietshuurders te bedienen. Sinds begin maart werkt de super tweetalige (Engels - Italiaans) Sem voltijds mee in de werkplaats. Heeft Pala meer tijd over om te ouwehoeren. Over de koers (Milaan-San Remo!) en over het leven. En over zijn plannen voor uitbreiding. Hij komt op onze uitnodiging naar Nederland trouwens voor het WK in Valkenburg. Grappig incident: nadat ik onlangs na ons bezoekje aan de winkel weer derwaarts was gegaan vroeg een bezoekerb aan Paladino of ik wellicht diens vader was. Pala rook uiteraard onmiddellijk zijn kans, en maakte er een mooi verhaal van. Ja, dat was zo. Hij was zogenaamd geboren in Nederland, uit een Nld vader en een Italiaanse moeder. Die hem na de scheiding op zeer jeugdige leeftijd meenam naar Italië. Alwaar hij verder voorspoedig opgroeide. Hier de foto van vader en zoon, met Pala's 'schoonmoeder', zijnde mijn 'nieuwe vrouw', Christiana, alweer een Italiaanse. Moet er nog zand zijn??

foto: Mary-Anne

De klant was helemaal tevreden. Hij had zich altijd al afgevraagd hoe Paladino aan zij blonde haren kwam...

Corso Garibaldi                             Paladino, Sem & Igor, de mascotte

Carducci

In mijn blogje van 12 maart kwam de Italiaanse Dichter des Vaderlands Giosuè Carducci langs. Die hield ook wel van het leven, getuige dit 'toastgedicht':

In vrije vertaling:

De eerste puur

De tweede  oprecht

De derde zonder water

De vierde niet aangelengd

De vijfde volledig wijn

De zesde zoals de eerste

Zo zit dat! Aldus besluit ik gaarne dit bloggi van oggi, alvorens de stad in te gaan voor de zondagse reuring. Ik moet daarna nog koken, dat dan weer wel. Ik zie uit naar de uiterst prettige fietsgasten die woensdag aankomen, gevolgd door vriendin Jelderke uit Frankrijk, die ons een paar dagen komt bezoeken. En naar de verjaardag van Mary-Anne.