Koers in het land van Carducci (1835 - 1907)

Dario kreeg in de nacht van dinsdag op woensdag in zijn slaap een engel op bezoek. Die gebood hem om met mij naar de ploegentijdrit in de Tirreno-Adriatico te gaan. Op woensdagochtend vond ik Dario's uitnodiging op mijn mobiel. Zoiets laat ik mij niet 2x zeggen, dus rap, rap, de spullen in orde gemaakt voor vertrek. We zouden eerst zelf een rondje in de buurt gaan rijden, en dan naar het parkoers gaan. De ploegentijdrit speelde zich af in de buurt van San Vincenzo, een dikke 100 kms zuidelijk van Lucca. Te ver om heen en terug te fietsen, dus rond 10 uur vertrokken we met de auto die richting op.  

Pitsstop onderweg, mooi die Tirreense Zee...

We startten onze afwachtingsrit in La California. Via een stukje S1 in zuidelijke richting tot waar we links de richting van Bolgheri opdraaiden. Wat een ambiance! Tussen de wijngaarden van de beroemde Bolgheri-wijnen en een dubbele haag van cipressen op Bolgheri aan. Het plaatsje is ook bekend vanwege de grote 19e- eeuwse poëet  Giosuè Carducci die decennialang woonachtig was in de regio, waaronder ook een aantal jaren in Bolgheri. Bepaaldelijk geen krullenjongen, die Giosuè! Hij was de eerste Italiaanse winnaar van de Nobelprijs voor literatuur, en wordt wel beschouwd als de nationale dichter van het moderne Italië.

Hier gaf Dario mij als herinnering een klein boekje met de mooiste gedichten van Carducci cadeau. Onderweg naar Bolgheri had hij er zelf al enkele voorgedragen. Bij een snelheid van ruim 30.

Lekker draaien op de Viale dei Cipressi, naar Bolgheri

Dezelfde Viale, begin 20e eeuw, zonder coureurs

            Op weg naar en bij het binnenrijden van Bolgheri

Ons ritje had als verste punt Monteverdi, inderdaad, in de bergen, eigenlijk dus een lange klim vanuit het wijnstadje. Vandaar lieten we ons afzinken tot bij het parkoers, waar we in een van de weinige bochten onze posities met mooi zicht op het gebeuren betrokken. Altijd gezellig bij zo'n koers. We zagen alle ploegen passeren. Als renner ga je stikkapot in deze discipline; wellicht verzachtte het fraaie landschap de pijn een beetje. Jammer dat Carducci er niet bij was; hij zou er een wonderschoon gedicht over hebben gemaakt.

Daar komen ze! Dario ziet het ook....

Vacansoleil in de bocht 

Nadat ook de twee laatste ploegen waren gepasseerd (BCM omdat Cadel Evans vorig jaar won) en Rabobank (omdat Rabo vorig jaar de ploegentijdrit won), fietsten we weer terug naar La California. Weer 79 kms op de teller erbij. Al met al een geweldige (sport-)dag, met cultureel tintje. Zoals eigenlijk altijd als ik met Dario op pad ga. De andere coureurs hier uit de stad kunnen dat niet goed begrijpen, die willen koersen. Nou ja, als je er toch langs komt....