Giro dei Cazzi amari

Wilt u zelf even opzoeken wat de titel betekent? Graag, dank u! Dario noemt deze route van 140 km zo vanwege wat de route vergt aan inspanningen. Er zijn 2000 hoogtemeters te maken. Daar moet je je dus overheen tillen. Dat lukt me nog altijd. Hoe? Blijven trappen is het beste wat ik kan aanraden.

Ik vond een andere titel ook wel mooi: 'Borsten als tikkende tijdbommen'. Ik ben jaloers op notabene de EO-er die dit voor een radioprogramma deze avond heeft bedacht. De Heere kan dat toch niet zo maar over zijn kant laten gaan.... Alles wordt minder, potdorie.

Maandag deze week was op fietsgebied een absolute rustdag. Dit met oog op het programma voor de volgende dag; de koninginnenrit over o.a. de Cipollaio en de Passo del Vestito. Dus kalmpies aan maar met de gewone dingen die u thuis ook doet, behalve misschien een uitgebreide warme maaltijd tussen 13 uur en 14.30 uur genieten. Wij deden dat wel, en tot genoegen, bij L' Oste di Lucca in het Centro Storico.

First thing in the morning: mijn blogje voor www.beleefdelente.nl/vogel/steenuil Ik heb deze week 'dienst'. De bewuste nestkast hang ergens in de Achterhoek, ik geef commentaar vanuit Lucca, aardig idee wel... De Steenuiltjes laten zich geregeld zien, van de leukste momenten zijn clipjes gemaakt. Ik raad uiteraard iedereen aan om die te bekijken. Het eerste ei bij de Steenuiltjes wordt pas over een week of 3 verwacht. Grote broer en zus de Oehoe's verwelkomden gisteren reeds hun eerste jong. Wat een verschil in timing van de voortplanting! Het verschil tussen de twee soorten is een kwestie van timing: de jongen komen ter wereld op het moment dat de prooidieren waarvan ze afhankelijk zijn doorgaans volop aanwezig zijn. De Oehoes eten geen meikevers, de Steenuilen geen duiven of konijnen. Zo zit dat dan ongeveer.

Het vertrek voor de koninginnenrit viel om 10 uur op de brug van Monte San Quirico. Nou ja, ietsje later dan, want mijn Italiaanse fietsbroeders zijn niet altijd even stipt, al is het nog wel te doen. Dus het vertrek voor de koninginnenrit viel om 10.15 uur op de brug van Monte San Quirico. We waren met drie, ook Lorenzo reed mee, een stevig en getatoeëerd typje van een jaar of 35, met de zit van Oscar Freire. Net als Oscar verscheen hij nooit op kop. Het ging meteen rap-rap naar de Monte Magno, over de lichtjes oplopende SP1. Top M.Magno haalden we met een gemiddelde van 32.7, al een klein jasje uit....... Via Camaiore en Seravezza naar Stazzema waar de eigenlijke klim begint. Nog 15 km te gaan...

Omhoog naar de Cipollaia

We moesten nog wel even een lange tunnel door (1,2 kms) maar die was gelukkig verlicht, en voorzien van een redelijk wegdek. Dat was wel de laatste keer dat we dat deze dag konden zeggen van de te passeren tunnels (galerie). Na een korte afzink sloegen we links af, naar de Passo del Vestito. Kortere klim, wel steiler. En voorzien van een aantal onverlichte tunnels. Niet mijn cup of tea, maar het viel mee, dank zij het feit dat we de weg zo ongeveer voor ons zelf hadden. Ik was wel erg blij dat ik steeds heelhuids aan de andere zijde wist te verschijnen.

Aankomst Vestito

Achtergrond: de plek waar de heer Leonardo da Vinci zijn marmer vandaan haalde

Vestitito: plaquette ter ere van de werkers aan tunnel en weg

Het was daarboven uiteraard weer geweldig mooi, qua landschap en uitzichten. In de klim kan je er volop van genieten, van al dat moois. Autoverkeer is er nauwelijks op de route. Na de Vestito volgde nog een dijk van een afdaling van zo'n 20 kms. Heerlijk vind ik dat gezwier door de bochten. Nog een paar klimmetjes, waaronder de laatste over de Monte Magno en dan tenslotte in galop terug naar Lucca. Bij aankomst toch maar eens naar de gegevens gekeken: 140 kms, 2010 hoogtemeters, gemiddelde vitesse 25,9. Heel niet slecht, de profs hier lachen er natuurlijk wel om. Aantal verbruikte calorieën: 3870. Mag ik van de specialisten ter zake (ik noem René van S., Robin F., Erik Sp. Otte B. en Johan de R.) vernemen hoeveel bieren hier ongeveer tegenover staan? Fijn!