In Nederland mooi weer, mooi weer ook hier

Rokjesdag vandaag in Nederland? Het valt te hopen. Altijd goed voor het humeur. In ieder gaval is het nu ook bij jullie, arme acherblijvers, mooi weer geworden. Het zij jullie gegund, het afscheid van het naargeestig grijs! Geniet er van! Hier is het zeker nog geen rokjesdag. Eigenlijk beginnen de Italianen zich pas boven de 30 graden een beetje te ontkleden. Dat geldt de wielrenners, en het geldt de potentiële rokjesdragers. Helaas, het is niet anders.

Vandaag hier een 'dagje zonder', d.w.z. een dagje zonder fietsen, wel te verstaan. Er wordt vandaag iemand 63, en dat is.... De Vrouw. Mary-Anne is jarig en dat gaan we vieren. Samen met Jelderke, die we gisterenavond van het station hebben opgehaald. Die had een dag in de trein gezeten tussen Cagnes (ZFr) en Lucca, slechts 4x overstappen. Merkwaardig genoeg moest ze in Ventimiglia, op de grens tussen Frankrijk en Italië, een ticket voor het laatste traject in Italië kopen. Het is kennelijk niet mogelijk om in Frankrijk een kaartje voor het hele traject te kopen. Modern Europa.

Fietsen heb ik deze week weer naar believen kunnen doen. Op maandag een van mijn standaardrondjes gereden, rustig ritje van dikke 70, deze keer eens helemaal in mijn eentje gereden. Een uitzondering, want je zit hier nogal gauw tussen een paar andere wielen.
Op dinsdag een wel weer heel bijzondere route afgelegd met Dario. De strade bianche zijn er niets bij vergeleken, gladgeschoven als die zijn. Nee, nu bracht de weg na Fibbialla, waar de klim ons bracht, ons verder naar de Monte Pitoro omhoog. Nou ja, dat deed de weg niet, we moesten echt wel zelf aan de bak. Over met keien en rotsen rijk bezaaide onverharde weg, naar verluid de oude Romeinse verbinding tussen Viarreggio aan zee en Lucca, mogelijk zelfs al van Etruskische oorsprong. Het was hard labeur, een echte powertraining. Niet om elke dag te doen, zal ik maar zeggen.


          Matadoren blazen uit na Etruskische martelgang

Na de oversteek op pashoogte van de Monte Pitoro kregen we nog eens zo'n 5 km onverhard voor de wielen, c.q. de kiezen. In Bargecchia konden we eindelijk weer 'gewoon' gaan rijden. Het bracht ons in Corsanico, waar we zoals wel vaker halt hielden bij een van de oude kerken vol kunstschatten waar de streek zo rijk aan is, de Chiesa di San Michele. Gewijd aan de aartsengel Michael, oorsprong 2e helft 9e eeuw, deze. Natuurlijk nog eens een keertje zorgvuldig in puin gehakt in de 11e en 12e eeuw bij een van de vele gewapende conflicten in die tijd, maar altijd weer netjes opgebouwd. Wat er nu staat is grotendeels van de 12e eeuw. Er zijn daar dus heel wat beminde gelovigen de ingang gepasseerd, en deels er mogelijk ook weer uitgebonjourd... Wellicht omdat ze dachten dat het al rokjesdag was. We zullen het nooit weten...

Het hangende topstukis beslist deze:
                                                            Aankondiging blijde boodschap

Leuk plafonnetje

Via de klims over de Pedona en de Momte Magno ging het over de SP1 weer op huis aan, zoals steeds op dit deeltraject met een heel dikke vitesse,  Het was me het (pittige) dagje wel....
De hele route kunt u hier narijden:
http://connect.garmin.com/player/159813475