Toscana in de greep van de sneeuw

Dat was de kamerbrede kop vanochtend in Il Tirreno. Ze krijgen het hier wel voor hun kiezen,zeg! Eerst komen wij aan, dan volgt een scheepsramp, vorige week een aardbeving, en nu dit weer! De ijzige berichten beslaan vele pagina's, waar eerder breed werd uitgemeten wat er zoal aan nieuws en onnieuws was te vertellen over de schipbreuk van het cruiseschip en de aardbeving. Hier wat beelden uit Lucca.

Besneeuwde Mura

Nou, dat stelt zo op het oog toch niet zo veel voor, naar onze maatstaven. Maar in de stad lag gisteren toch de vuilophaal plat, geen markt en veel scholen en winkels dicht. Elders in de regio klotste de ellende flink tegen de plinten. U kent dat wel: bevroren wissels dus treinen op tilt, vastgereden vrachtwagens, onderbroken elektriciteitsvoorziening en nog een stapeltje andere kwalen. Gezegd moet worden dat Lucca-stad er relatief nog goed van af is gekomen, er is ongeveer net zoveel gevallen als in Firenze (5 cm). Maar richting de bergen liep de sneeuwdikte fors op: Abetone 50 cm, Stazzema spande de kroon met 120 cm. Een stukkie benoorden Gombitelli, voor de kenners van de streek. En Livorno raakte verlamd door een hoeveelheid wittigheid die de geruchtmakende hoeveelheden die in 1956 schijnen te zijn gevallen naar de kroon steekt.   Een Siberische nachtmerrie, zo wordt het in de krant wel gepresenteerd. En de metereologen zeggen dat het ergste nog moet komen. Dat gaat nog wat worden de komende dagen! Het leven is nu al enigszins tot stilstand gekomen..... Er wordt bijvoorbeeld niet meer gewielgerend. Nou, dat zegt wat! Die het voor zijn vak moet doen zou vandaag wellicht een poging hebben kunnen wagen, het was 2 graden positief, maar wel met talloze riskante stukken op eventueel te rijden routes. Zelfs op een van de meest platte parkoersjes die ik hier kan rijden waren deeltrajecten afgesloten voor al het verkeer, o.a. de klim naar Balbano. De Israelische Saxobank-prof Ran Margaliot, die we maandag op de berg nog tegenkwamen hoopte uiteraard wel dat hij er nog op uit kon. Ik zal vanavond nog wel een berichtje krijgen of dat is gelukt.

Goed, Mary-Anne en ik slaan ons uiteraard man- en vrouwhaftig door deze onverwachte situatie heen. Lekker getut thuis, we doen ons ding, en op het gemak, gisteren heerlijk wezen eten bij Gli Orti di via Elisa http://www.ristorantegliorti.it/  . Al pranzo.

Da's nu een van die dingen. Vorig jaar was het hier voor ons een Grote Verkenning, in alle opzichten, dus ook qua etablissementen die ons zouden bevallen. Dat heeft opgeleverd. In dier voege dat we nu goed weten waar we graag naar toe gaan, voor lief nemend wat we dan wel niet allemaal wel of niet zouden kunnen missen. Niet dat we niet open staan  voor een verrassing, meer in tegendeel. Maar het is leuk om  wat vaste adressen te hebben. Dat geldt onder meer voor Elisa, waar we gisteren dus weeral lekker konden kanen. En waar ze ons ook meteen juist wisten te plaatsen. Ook leuk. Daar hebben we er nog een paar van, van die favoriete eetplekken. A casa is overigens de eerste, 6 op 7 dagen doen we het zelf. Daarnaast zijn er 4 of 5 restaurants/ trattoria's waar we graag komen.

Qua drinkplekken is het zo mogelijk nog overzichtelijker. We gaan gewoon elke dag na ons wandel- en/of winkelrondje naar Julia, aan het eind van de straat het hoekie om, tegenover de bakker, waar ik dagelijks in de ochtend kom, en zeer nabij een aantal andere winkeltjes in de buurt waar we ook frequenteren. Groot voordeel: we raken vertrouwd met de uitbaters en gasten, komen meer te weten over het leven en de mensen hier, kunnen een lekkere lullepot doen, hetgeen dan qua inburgering weer goed is, niet in het minst qua training Italiaanse  taal en levenskunst. Heerlijk! La vita wordt zo wel erg bella.

Gisteravond, Orto Botanico