Het jaar begint pas als de vakantie voorbij is

Lucca vanuit de lucht (gisteren); wij wonen rechtsboven, binnen de Muren

Het gaat hier op deze plek wel heel veel over fietsen, tot chagrijn van de niet-wieleradepten misschien, maar we doen wis en drie ook nog wel andere dingen. De kwestie is dat we hier niet zo maar wat vakantie lopen te liggen vieren. Nee, er wordt hier geleefd! Met alles wat er bij hoort. 

Het begint er mee dat we elke dag opstaan, ik om ca. 7.45 u, Mary-Anne 1,5 uur later. Mijn eerste daad, zelfs nog voordat ik mijn gevoeg ga doen, is het WiFi-kastje aanzetten. Het contact met de wereld kan beginnen. Op internet lees ik wat in de Volkskrant, kijk naar het Italiaanse weerbericht, en bekijk en beantwoord zonodig de mailtjes. Soms geef ik al een aanzetje voor een volgende aflevering van dit blog, bv. fotoos overzetten op de computer, en er een stel selecteren die ik denk te kunnen gebruiken voor mijn verhaaltje. Rond 9 uur ga ik de krant halen (meestal Il Tirreno, soms La Repubblica), op de terugweg koop ik bij de bakker brood en een stukkie Focaccia con olive. Te voet, natuurlijk, want alles is hier zeer nabij. Teruggekomen blijkt M-A meestal al opgestaan, en doende met de koffiebereiding. Het bed is al weer opgemaakt.

U ziet, heel veel haast hebben we 's morgens niet, in die zin lijkt het dan wel vakantie. Na het ontbijt (met radio1 erbij) bespreken we wat we gaan doen. Mary-Anne werpt zich meestal op een van haar klusjes, dat varieert van gras maaien (een enkele keer) tot werkzaamheden voor het Project Nestkaart van SOVON (vrijwel dagelijks). Ook werpt ze zich regelmatig op de studie Italiaans. Ik ben dan meestal weg, juist, om te fietsen. Zoals vandaag. Bescheiden rondje gereden van 62 kms in het vlakke, lekker in het zonnetje bij 4 graden plus, maar met een koud windje. De heuvels in is nog geen optie, de rayonhoofden vinden hier het ijs nog te dik, zal ik maar zeggen ...

Vlak voor vertrek, vandaag

Er zijn uiteraard ook dagen dat ik niet fiets. Dan ondernemen we samen wat. Dat varieert van het bezoeken van een tentoonstelling (een enkele keer) tot het maken van een wandeling over de Muren (vrijwel dagelijks). Ook gisteren maakten we en staptoer over de Muren, 2 rondjes, zijnde 8,5 km. Het is opvallend hoeveel makkelijker het hier is dan in Utrecht om van uit huis een aantrekkelijke wandeling te maken. We lopen hier 100 meter de straat uit en je bent op het parkoers; niks gemotoriseerd verkeer meer, wel steeds mooie uitzichten op de omgeving, de stad in, richting de thans besneeuwde bergen van de Alpi Apuani.

Ter hoogte van het busstation: de Platanen zijn nu ook ondergronds gesloopt.

Klaar voor herbeplanting en herbestrating.

    

      Op de achtergrond: de Monte Serra, fameuze trainingsberg.

      De Monte moet nog even op mijn komst wachten.........

Die wandeling doen we meestal 2e deel van de middag. De winkels zijn na vieren weer open na de lange middagpauze, zodat we eventueel nog wat boodschappen kunnen gaan doen. Doorgaans sluiten we af bij Julia (Bar Martini), vlak bij huis, voor een hapje en een drankje. Kunnen we mooi ff babbelen met Haar en een aantal vast gasten. Helaas is Julia met familie en vrienden vertrokken voor een ski-vakantie in de Dolomieten. In deze periode zijn opvallend veel zaken gesloten 'per ferie', wegens vakantie dus. Als die voorbij is, dan is het ook met de uitverkoop gedaan. Als iedereen er dan weer is, ja, dan kan het nieuwe jaar pas goed beginnen. Laat de lente dan maar komen!...

 

                                                       Julia is skieën