Sokjes van Sockeloen
Lentefietsen
Eindelijk was het zo ver (gisteren): warm genoeg om in een meer zomers kostuum de weg op te gaan. Dat betekende meteen het internationale debuut van mijn nieuwe sokjes met Italo-dessin. Het zijn hoge, voor de hardere snokken. Coureur Jasper Ockeloen was zo vriendelijk die naar ons adres in Lucca op te sturen. Vorig jaar was hij zelf nog hier, als lid van de nationale selectie die meedeed aan de Girobio. Hij heeft trouwens meer in de aanbieding, zie
http://www.sockeloen.nl/Ik moet wel zeggen: lang niet iedereen denkt dat er al met korte mouwtjes kan worden gereden, voor de meeste Italiaanse fietsers is het gewoon nog te koud. Maar ja, spreekwoordelijke watjes. Die blijven gewoon nog even rondfietsen in winteroutfit. Zo ook Dario.
Niettemin kon het best op ons rondje S. Gennaro/Matraia, prachtige want panoramarijke, tevens zonrijke route in de heuvels ten noorden van Lucca. We hebben er nog maar eens flink aan getrokken, en wel zo dat ik er nu nog enigszins krakkemig van ben met een keelpijntje erbij. Mmm, ik ben al een beetje Italiaan geworden. Met het oog op de etappe van morgen naar de Passo delle Radici doe ik het heden maar kalm aan. De fietsvrienden in Nederland kunnen zodoende weer wat kilometers op mij inlopen.
Hier maakt ook de natuur de nodige meters, er schiet van alles in bloei, zoals de Mimosa. De bloeiende takken zijn hier symbool voor Internationale Vrouwendag (8 maart), zoals het Lelietje-der-Dalen is dat voor de maand mei. In Frankrijk is/was het de gewoonte om op 1 mei, de dag van de arbeid, een klein bosje Lelietje-der-dalen in huis te zetten als symbool van geluk.Trouwens, maar U weet het natuurlijk wel: een bosje lelietjes-der-dalen samen met bladeren van het kaasjeskruid zal de ontvanger van het boeketje verliefd maken op de schenker. Kàn verkeerd uitpakken, de plant is giftig. Schenker en ontvanger zijn gewaarschuwd.
Castelnuovo di Garfagnana
Donderdag jl. zijn Mary-Anne en ik per trein naar Castelnuova di Garfagnana gegaan, stadje in de bergen dat al van 700 voor Chr. bekend is. Reisje van een uurtje.
Hier wordt nog met middeleeuws materieel gereden
Wij kennen C.di G. nog niet zó lang, maar toch wel 30 jaar. In 1982 begonnen we hier nl. aan onze Grande Escursione Appenninica, schitterende voettocht in zo'n 20 etappes. Alles ging mee: tentje, kookspullen etc. Mooie herinnering, o.a. ook aan de dag dat we verdwaalden in mist en regen. Bij het vallen van de avond vonden we een open plek in het bos, rond een groot zomerhuis. Het lag wel scheef zodat we ons moesten schrapzetten om de tent niet uit te glijden. De plaatselijke familie Bosuil vond het maar niks, die rare indringers in hun territorium, en gaven daar dan ook luidkeels lucht aan.
Het stadje zelf riep nu bij ons geen speciale herinneringen op, al lag het wel mooi te liggen.
We konden het stadje dus verkennen als was het nieuw voor ons. Weer een serietje antieke kerken bekeken, hier alom tegenwoordig in Toscane. Lekker gegeten nog in La Bottega del Fattore, waar het nog gezellig werd ook.
Zo, eens zien of ik beelden kan krijgen van Omloop Het Volk openingsklassieker in Vlaanderen. Het seizoen gaat daarmee traditioneel pas echt van start. Ik tip Bobbie Traksel. (hij werd 15e)
Een ander seizoen begint op 1 maart as.: Beleef de Lente. http://www.youtube.com/watch?feature=player_profilepage&v=ma6KFJQHiqI
Hopelijk is het dan nog lang wachten op de winter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten