De nieuwe nieren van Muluye

Koers (Het is weer...)
Omloop Het Nieuwsblad, het was een mooie koers gisteren. Met een meer dan terechte winnaar. Goed gozertje, die Sep, ploeggenoot van Thomas Dekker, Martijn Maaskant en een paar Kredertjes. Die gaan we nog tegenkomen!  (NB Raymond Kreder werd vandaag 2e in Langkawi).

     Winnaar Sep Vanmarcke

Ben benieuwd hoe Thomas het vandaag doet in de Clasica de Almeria, Spanje. Aan zijn rugnummer te oordelen rijdt hij daar als kopman.

5: Team Garmin - Barracuda

41    DEKKER, Thomas

42    FERNÁNDEZ DE LARREA, Koldo

43    HESJEDAL, Ryder

44    MEVEL, Christophe Le

45    VANDE VELDE, Christian

46    STETINA, Peter

47    KREDER, Michel

48    MARTIN, Daniel

Ik had Bobbie Traksel gisteren als winnaar getipt, dit zijn dé wedstrijden voor deze buffel. We vinden hem terug als 15e in de uitslag, niet onverdienstelijk, maar volgens hem had hij top-5 moeten rijden. De enige Nederlander die we even van voren zagen was Lars Boom, maar die ging er meteen bij liggen. Verder geen landgenoten vooraan meer gezien. Vandaag zijn er nieuwe kansen in Kuurne-Brussel-Kuurne. Ik tip opnieuw Bobbie Traksel; als hij dan maar niet hoeft te sprinten tegen Cavendish... Kijk hoe hij onder zware omstandigheden de versie van 2010 naar zich toe trok. http://www.youtube.com/watch?v=ag8t2X9M7ik

Gedachten op zondag
Helaas, helaas heb ik mijn fietsafspraken van gisteren en vandaag moeten cancellen. Reden: ten prooi aan een algemene staat van onwelbevinden, qua lichaam dan. Slappe beentjes, licht koortsig, keelpijn en oorpijn. Vooral het missen van de rit van vandaag naar de Passo delle Radici is erg jammer. In maart met Pala en Renato Gelato maar eens naar toerijden. Met de auto terug zou prettig zijn. We gaan het zien.
Inmiddels (10.40 uur) is Paladino aangekomen op pashoogte.

Het missen van de rit van vandaag is dan wel jammer, maar ook weer helemaal niets vergeleken met waar anderen zich druk over moeten maken.  Zo is er momenteel in onze familie-en vriendenkring in eerste en tweede lijn aardig wat ellende vanwege ernstige ziekte, werkloosheid e.a. Je gezondheid definitief verliezen is wel het allerergste. Aristoteles en Schopenhauer zeggen dat ook, maar het is toch anders als het je zelf overkomt.

Net zoals in Utrecht zie je ook hier in Lucca talloze individuen die het minder hebben getroffen. Immigranten, daklozen, en veel Italianen hebben het ook weinig breed. Hier om de hoek krijgen groepen nooddruftigen dagelijks een warme maaltijd van de kloosternonnen verstrekt. En een keer in de zoveel tijd is er een kledinguitdeling. Bij de stoplichten op de uitvalswegen lopen mensen met koffiebekertjes langs de wachtende auto's; het zijn veelal Roma. Hier in het oude centrum, en vooral in de centrale Via Fillungo, wordt ook ruim aanspraak gemaakt op je empathie en je bereidheid wat munten te offeren. Gewone bedelaars, een uiterst zielig kijkende en onverstaanbaar mummelende man met maar een been in een rolstoel, en hele hordes Afrikanen; die hebben al naar gelang het weer paraplu's of parasols in de aanbieding. Het zijn er zo veel, je kan ze niet allemaal redden. Soms pik je er een uit, waarom die en al die anderen niet? Voor het gemoed, althans het mijne, is het minder neerdrukkend om je steun te kanaliseren via organisaties met een goede reputatie, zoals Artsen zonder Grenzen bijvoorbeeld. Jeanette Aalders van Fietsclub Ledig Erf gaat zich voor een mooie sportieve inspanning laten sponsoren voor deze organisatie. Dat kanaliseren is ook een van de redenen waarom ik lid ben van Wielervereniging Gaul! - Cycling for Warchild. http://www.gaul.nl/ . Fietsen en goede doelen, Het is een dikke deal:  Alpe d' Huzes  http://www.opgevenisgeenoptie.nl/, Ride for the Roses, Kampala Cycling http://www.kampalacycling.com/ en http://sportief.knwu.nl/fietsverhaal/knwusteunt/kampalacycling.html.

Hoe mooi ook, deze initiatieven, het heeft ook wel iets gemakkelijks: je hoeft geen individuele keuzes te maken. In 2003 maakten Mary-Anne en ik eens een individuele keuze, eentje die ons tot de dag van vandaag bezig houdt. We waren op reis in Ethiopië, met HT-Wandelreizen. Tijdens ons verblijf in Lalibela kwamen na een interland-voetbalwedstrijdje op de vlakte voor ons hotel vele in vodderige kleding gehulde jochies op ons af. Die wilden allemaal wel wat geld, of anders toch een potlood. Tsja, luxe vakantie en bittere armoede, het is me een combinatie..... Van die jochies waren er nogal veel. Zo veel, je kan ze niet allemaal redden. Soms pik je er een uit, waarom die en al die anderen niet? Wij pikten er Muluye uit. Waarom? Hij was wat anders dan die andere gassies, leek het. Hij was niet uit op een aalmoes in de vorm van munt of potlood, hij toonde zich ambitieus: hij wilde naar  school, later tour guide worden, maar zijn familie kon zich onmogelijk welke opleiding dan ook veroorloven. Dat leek ons wel wat, investeren in zijn toekomst. Kort en goed, we hebben zijn opleiding middelbare school betaald, en vervolgens zijn opleiding aan de Universiteit van Addis Abeba mede bekostigd. Vorig jaar is hij daar afgestudeerd en hij is tour guide geworden. So far so good.

Doel bereikt, zou je zeggen. Vorig najaar meldde hij zich echter met een groot probleem. Hij moest een niertransplantatie ondergaan wegens chronisch nierfalen. Het werd een ingewikkeld verhaal, maar het komt er op neer dat hij zijn broer bereid heeft gevonden donor te zijn en dat het hem gelukt is de transplantatie te regelen. Daartoe is hij met zijn broer naar New Delhi (India) afgereisd, alwaar de transplantatie met succes is uitgevoerd in het supertransplantatiecentrum aldaar, de Indraprasth Apollo Hospitals http://www.apollohospdelhi.com/

Muluye en zijn broer zijn inmiddels al weer weken terug in Addis. Ze staan onder toezicht van arts Dr. Yewondwossen Tadesse uit het Black Lion Hospital daar,  http://peak2peak.wordpress.com/2011/06/21/kidney-care-in-ethiopia/  .
Muluye's herstel zal nog wel even duren. Uiteraard ondersteund door de nodige medicijnen. Hij hee ft een klein voorraadje daarvan meegekregen, o.a. tegen afstootverschijnselen. Maar wat als de pillen en poeders die hij voor zijn overleving nodig heeft op zijn? Hij zit nog een behoorlijke tijd vast aan passende medicatie. De medicijnen zijn in Ethiopië zelf niet te krijgen. Binnenkort komt behandelend arts (Dr. Viyaya Rajkumari, Transplant & General Surgery) die de broers in New Delhi heeft geopereerd naar Ethiopië voor een meeting. Zij brengt dan ook een voorraad medicijnen mee. Die zijn in India weliswaar relatief verkoop, maar ze dienen wel betaald te worden. Muluye heeft dat geld uiteraard niet. Hij doet zelf zijn uiterste best om fondsen bij elkaar te krijgen. Dat is in Ethiopië zelf heel erg moeilijk. Van zijn familie moet het ook niet komen. Zijn beide ouders zijn overleden. Hij ziet ons als zijn vervangende ouders, en doet een beroep op ons voor financiële ondersteuning. Die gaat hij wel krijgen, maar we kunnen niet de hele nood lenigen. We zoeken momenteel naar wegen om meer financiële steun te genereren. Mocht iemand een lumineus idee of suggestie hebben dan houden we ons aanbevolen.