9 januari 2012

Tourcanon en het Hoerenrondje

Ik vind het wel een aardig idee van volger Houteis om een Tourcanon op te gaan bouwen. Een lijst van tien Grote Momenten uit de geschiedenis van de Tour de France, prestaties van coureurs waardoor we ooit diep werden getroffen. De tien mooiste, indrukwekkendste. De spelregels moet ik dan nu maar even bedenken. Ik ga zo meteen het Eerste Grote Moment op de lijst zetten. Zo mogelijk dagelijks voegt iemand daar zijn of haar GM aan toe. Tot de lijst van 10 vol is. Nummer elf kan ook een Moment op de lijst zetten, maar moet er ook een afhalen dan. Enzovoort. Tot 15 mei kan het doorgaan.

Tsja, daar zeg je zo wat. Ik weet nog wel dat ik ooit hevig onder de indruk was van de daalkunst van Imerio Massignan en Graziano Battistini tijdens de 17e etappe (Gap- Briancon) in de Tour de France van 1960 (gewonnen door Gastone Nencini, Toscaan van hier in de buurt). Maar ja, dat was radio, verslag van Theo Koomen vermoedelijk. Dan weet je het wel. Een paar jaar eerder zat ik in opgewonden toestand aan de radio gekluisterd omdat Charly Gaul, kopman van een gemengd Nederlands-Luxemburgse ploeg (Nelux), op indrukwekkende wijze de eindoverwinning binnenhaalde; toch een halve Nederlandse touroverwinning!
http://www.gaul.nl/#/Events/Mont_Ventoux_2011/article/183/1958

Als het om TV-beelden gaat, dan zijn bijvoorbeeld die van een spectaculair dalende Pedro Delgado (neus op het voorwiel) diep ingevreten in het geheugen. Maar ik kom toch uit bij de betreurde Marco Pantani (come lui nessuno mai!), en wel bij zijn attack in strontweer op de Galibier waarbij hij Jan Ullrich uit het geel fietste. Kijkt u even mee? http://www.youtube.com/watch?v=h2FQqHF8x5I Ik vertoefde toen met een groep fietsers in het Pyreneese Argeles Gazost. We hadden zelf net een bergrit in pokkenweer achter de rug en zaten op het puntje van de stoel naar het vertoonde te kijken. We voelden ons die dag allemaal een beetje held met Pantani. Dus op 1 voorlopig: Tour 1998, Galibier, aanval Pantani.



Niks pokkenweer vandaag, strakke zon, maar in de ochtend behoorlijk fris nog, tussen 13 en 16 uur kwam de temperatuur uit op zo'n 12 graden, bij weinig wind. Vandaag heb ik maar eens het Hoerenrondje gereden. Nee, het is dan weer niet zo dat het parkoers uitsluitend wordt omzoomd door lichtekooien. Maar in een aantal buitengebieden rond Lucca, zoals in de buurt van de Monte Serra en in de vlakte richting Pisa bieden zeer donker gekleurde dames zekere diensten aan het passerende manvolk aan. Daar kan je dan langs rijden. Of eigenlijk is het meer dat zij gaan zitten waar wij langs moeten rijden. In de hoop dat wij stoppen. Ze bezetten vaste stekkies, en je schijnt ze op Google Earth te kunnen zien zitten (geen grapje!). Het eerste deel van mijn route van vandaag voerde Lungomonte via Vecchiano door de vlakte van Pisa. Op de weg vanaf de kust terug richting de heuvels kwam ik langs wel vijf Afrikaanse jongedames, volle rode lippen, zware borsten, maar lichte zeden. Dat was toch wel vrij duidelijk ondanks de zeker niet luchtig te noemen kledij waarin een en ander was geparkeerd. Ik kwam er net als vorig jaar weer ongeschonden van af, hoewel ik daar toen nogal mijn best voor moest doen (twee deernes probeerden me toen handtastelijkergewijs de weg te versperrren). Zo kon ik mijn weg vervolgen: via de Monte Magno terug naar Lucca. Na 79 kms net op tijd thuis om met Mary-Anne de TV-reparateur te ontvangen (we kunnen nu Italiaanse TV gaan kijken) waarna we samen nog een relaxt stadswandelingetje hebben gemaakt om te eindigen bij Julia van Bar Martini om de hoek.
Morgen wordt het bal, dan ga ik rijden met Dario.

2 opmerkingen:

  1. Ha Joep, het Hoerenrondje doet het hier goed op kantoor! Een collega fietste van de zomer in Spanje en kwam in de binnenlanden plots een dame tegen aan de kant van de weg. In the middle of nowhere. Hij kon het niet plaatsen, het bleef hem bezig houden, zo'n zielig meisje, schaars gekleed, helemaal alleen in de wildernis. Bezorgd keerde hij zijn fiets om en reed terug om te vragen of er iets mis was en of ze wellicht hulp nodig had! Het antwoord maakte veel duidelijk. Verder gaat het verhaal niet.
    Leuk Joep dat je het initiatief overneemt! De spelregels ook helemaal goed. Lopende de koers kunnen we die eventueel nog bijschaven als daar aanleiding toe is.
    Je hebt natuurlijk een megavoorsprong op mij omdat je Tourgeheugen net effe wat verder reikt, ik bedoel, Massignan en Battistini, wie heeft daar ooit van gehoord!! Jij dus. Maar de aftrap, het eerste Grote Moment van deze Tourcanon mag er zeker zijn. Prachtig moment van Pantani en met recht een plek in onze Tourcanon. Er zijn vele momenten uit de Tourgeschiedenis die bij mij de revue passeren, zowel uit de boeken als van TV, maar er is ook een moment waar ik live bij was. En dergelijke momenten zijn om die reden des te indrukwekkender. Ik heb het over één van de meest bizarre aankomsten in Parijs, en wel de afsluitende tijdrit in 1989 waar Greg Lemond op het laatste moment Laurent Figon uit het geel reed en met een verschil van 8 seconden de Tour won. Ik stond erbij en keek ernaar, koelbox met Grolschbeugels paraat, en het was waanzinnig. Bij de eerste passage aan de overzijde van de Champs Elysees was het al duidelijk dat Lemond hem op de hielen zat, hij had al bijna de 2 minuten voor hem gestarte Delgado bijgehaald. Maar bij de volgende passage aan onze zijde konden we zelf wederom meetellen en bleek Figon ruim 2 minuten achter Lemond te zitten! Hij ging het alsnog verliezen!! (Kwam het door zijn wapperende paardestaart, terwijl Lemond beter was geprepareerd met zijn speciale tijdritfiets, -stuur en druppelhelm?).
    Prachtige beelden van een totaal uitgebluste en gedesillusioneerde Fignon op de schermen. De Fransen waren helemaal platgeslagen. Kijk op http://youtu.be/AyvwtOQYQ-E

    1. aanval Pantani op Galibier Tour 1998;
    2. timetrial Lemond - Fignon Tour 1989.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lance Armstrong is de man die in mijn eerste herinneringen aan touretappes en de wk in Oslo de hoofdrol(len) speelt. Een bekend verhaal, hij kwam terug en overwon, is daar de samenvatting van. Geen moment te kiezen voor mij in die Tours. De dood van Casartelli en de reactie van Breukink na de finish die hem had zien liggen ('zag er slecht uit'), Mart Smeets: 'Die is dood' De woorden zullen iets anders zijn geweest en misschien was het niet eens Smeets, maar goed ik verbind hem graag aan 'het kwaad'.
    Enfin, waarom deze etappe? Niet bijzonder, Armstrong was geen klassementsklepper. Hij reed in een grote kopgroep met o.a. Den Bakker. Solo kwam hij over de meet en wees uiteraard naar boven.
    De fiets van Casartelli nummer 114 op de auto van Motorola er achter. De Texaan had 's ochtends al gemeld dat hij de etappe ging winnen. Hij was er zeker van.

    http://www.youtube.com/watch?v=vnqFtYQCXLE
    1. aanval Pantani op Galibier Tour 1998;
    2. timetrial Lemond - Fignon Tour 1989.
    3. winst Lance Armstrong in Limoges 1993, ter ere van Casartelli

    BeantwoordenVerwijderen