De viering van het 150-jarig bestaan van de Eenheid van Italië is hier in Lucca goeddeels in het water gevallen. Het openluchtprogramma werd deels afgeblazen, deels ergens binnen aangeboden. De groep op de foto, hier rond 11 uur op de terugtocht na een optreden in het centrum, had al een buitje op de kop gekregen. 's Middags was het onverwacht een erg natte boel. Pas rond zessen werd het droog en was er nog even een zonnetje. Dat bracht alsnog vele mensen de straat op en werd het toch nog gezellig. Zo werd het toch nog een leuke dag hier in Lucca, 's avonds door ons en onze vrienden uit Nederland Rob en Tineke afgesloten met het feestmenu van Restaurant Gli Orti.
Leuke hobby voor na de fietscarrière: een beetje in ouwe ridderkleren rondlopen
Op vrijdag was het weer helemaal opgeknapt. Zelfs zo dat ik voor het eerst dit jaar volledig in zomeruitrusting op de fiets kon. Heerlijk weer, 17 graden, zon. Da's iets waar je op zich al van opknapt. Ik heb met Dario een mooie route gereden, deels goed bekend, deels wat minder. Tot het meer onbekende deel behoorde de klim van Capezzano naar Capriglia, een landschappelijk weer heel mooie salita van 7 km doorheen de olijfgaarden met voortdurend fraaie uitzichten richting zee.
Ik werd een beetje gehandicapt door licht maag-darmgerommel, benevens zware benen. Dat was te meer lastig omdat die Dario weer te keer ging als een beest. Hij houdt van lijden, vertelde hij me laatst, vooral op de fiets.Een soort moderne Jezus Christus, zeg maar. Hoe dan ook, ik kwam na 105 ambettant zware kilometers enigszins choco thuis. Mary-Anne was met Rob en Tineke met de auto naar La Spezia gegaan, een mooie toeristische uitstap. Gelukkig was ze nog niet thuis zodat ik op mijn gemak kon recupereren. Moest toch weer een beetje fris zijn om 's avonds de maaltijd te kunnen bereiden voor het gezelschap.
Allemaal weer goed voor elkaar gekomen. Ik denk de benen maar rust te geven. Gaan we er vanaf morgen weer stevig aan trekken. Dario, de grote lijder, heeft nog een mooi aantal gruwelijke trajecten in het vooruitzicht gesteld die we gedurende de laatste weken van ons verblijf hier toch zeker nog zullen moeten rijden. Als ik bij thuiskomst in Nederland (21 april) scheel blijk te kijken, dan weet je waar dat van komt.
Vandaag beginnen de grote voorjaarskoersen weer met Milaan-San Remo. De Italianen maken zich er knap druk om. Wie gaat er winnen? Mmm, moeilijk te zeggen. Ik zeg Peter Sagan, tenzij die in de sprint wordt verslagen door Matthews, van Rabo. Of tenzij Karsten Kroon een ontsnapping in een klein groepje sluw dus winnend zou weten af te sluiten. Dat zou pas leuk zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten