Lago di Como, Vasco da Gama

Er is een tijd van komen, en er is een tijd van gaan. Zo zeiden we dat hééél lang geleden op de middelbare school. Beetje flauw, met de kennis van nu, maar ik moest er gisteren op mijn tochtje plots weer aan denken. Want ja, Het onvermijdelijke staat nu toch te gebeuren: morgen reizen we terug. Dit word het laatste blog,aflevering 50.

Vandaag is het inpakken geblazen, de fiets dient gekuist en ingeleverd bij Paladino......

Dat is inmiddels gebeurd. Mijn trouwe begeleider kon meteen voor een aantal dagen onder de kont verdwijnen van een Noor, die hier met zijn familie verblijft in de prachtige Villa Baldaccini http://www.villabaldaccini.it/, even buiten Lucca. Daar, bij eigenaar Renzo, ben ik ook twee keer op bezoek geweest, waarvan eenmaal in gezelschap van de heer Renato Gelato. Van Renzo kreeg ik bij mijn laatste bezoekje nog een mooi flesje olijfolie mee van eigen bedrijf.

Op de terugweg van Paladino heb ik nog even cultureel gedaan. Ik heb de expositie 'Omaggio a Dino Buzzati' bezocht in de Chiesa San Christoforo aan de Via Fillungo. De kerk wordt in de 10e eeuw al genoemd maar bestaat in zijn huidige vorm sinds de 13e eeuw. In 1296 werd het ingewijd als godshuis voor het gilde der kooplieden. Zo, dat is er uit... Tegenwoordig worden hier alleen concerten en tentoonstellingen georganiseerd, nu dus de Omaggio (eerbewijs) van kunstenaar Guarienti aan schrijver Dino Buzzati. Het eerste boekje dat ik van de man las was.... De Giro d' Italia, in het Nederlands. De schrijver van o.a. Il Deserto dei Tartari dat ik nu aan het lezen ben (in het Italiaans), werd in 1949 door de krant Corriere della Sera uitgenodigd als soort gastverslaggever van Italie"s grootste wielerevenement. Het leverde een prachtig boekje op waarin de verweving van feiten en fictie een beeld van de tijd en van het leven van de renners oproept (deze omschrijving heb ik gejat). Het boekje is moeilijk verkijgbaar geloof ik, maar eventueel bij mij te leen.

     

Veel van de vertellingen van Buzzati kennen een sprookjesachtige sfeer. Die is terug te zien in de beelden en schilderijen op de expositie van Carlo Guarienti in deze oude kerk in het hart van Lucca. Het hangt er allemaal mooi te hangen en te staan, als ik mij zo mag uitdrukken. 

Einde middag kwam verhuurder Alberto langs voor de afrekenbijeenkomst. Nog wat verschuldigde huur, en het verbruik van gas en elektra vastgesteld en betaald. Viel allemaal reuze mee. We hebben samen nog gekeken naar het tweede ei bij de Steenuil www.beleefdelente.nl/steenuil.  Zo'n georganisseerde manier van nest loeren vinden de meeste mensen met wie ik er over kwam te spreken een partij geweldig; ze zijn behoorlijk afgunstig op dit regeltalent in Nederland. Morgen komt Alberto ons oppikken voor de transfer naar het vliegveld. Vanaf Schiphol per taxi rechtstreeks naar Pia en Wim in Utrecht voor de avonddis, en dan meteen de volgende dag naar mijn 88 jaar wordende vader in zijn splinternieuwe appartement te Nuenen. We zijn heel benieuwd hoe het er uitziet; het bevalt hem er in ieder geval heel erg goed.

Na het vertrek van Alberto was het zo langszamerhand tijd om de stad in te gaan. Een laatste-avond-etentje zouden we gaan doen bij Ristorante Giglio aan het Piazza Napoleone. Er was nog even tijd om bij Paladino langs te gaan voor een afscheid; wat betreft Mary-Anne dan. Ik zie hem morgen nog rond de start van de derde etappe Lucca - Montecatini Terme van Toscana, Terra di Ciclismo, een internationaal belangrijke wedstrijd voor de categorie 'Under 23'. 

http://www.cicloweb.it/tappa/2011-04-21/3a-tappa-lucca-montecatini.html

Er doen 6 Nederlanders mee, die ik morgen graag nog even wil zien.

Piazza Napoleone - winterbeeld, morgen wielerbeeld

Bij Paladino, mijn fietsenman http://www.chronobikes.com/  valt altijd wat te beleven. Altijd 'schoon volk' aanwezig. Eerder vandaag al een paar ex-profs van de locale serieB-voetbalclub Lucchese en Christiana; zo onbedekt had ik haar nog niet eerder gezien. Nu werden we bij onze aankomst enthousiast verwelkomd door hondje Igor. Die had er zin in en zette zijn scherpe tandjes vol in mijn arm. Ook ex-coureur Jörg Jaksche bleek aanwezig, eerder deze week aangekomen. We hadden elkaar al eens ontmoet (oktober jl.), zodat we nu een tijdje aangename kout konden doen. Affijn, morgen kan ik nog mooi de start van die 3e etappe van de Toscaanse etappewedstrijd meebeleven. Vooral het gedoe er rond om is mooi om mee te beleven. Waarna de aftocht dient te worden geblazen. Het is mooi geweest, heel mooi. Daarom doen we het nog eens, als het enigszins kan. Ik ben al bijna een halve Lucchees volgens sommigen die het weten kunnen. Hier hebben we Berlusconi, geen pretje, maar nu gaan we terug naar het land van Wilders, ook geen pretje, die man. Goed dat het nieuwe wrakingsverzoek van Bram M. het niet heeft gehaald. Al die publiciteit, het mag een onsje minder. Het helpt allemaal maar een ding: het streven van W. to sell the ill to push the pill. Heeft ie afgekeken van de pharmaceutische industrie, als je het mij vraagt. Je moet er op verdacht zijn dat die lui je de een of ander ziekte aanpraten, dan hebben zij daar wel een mooi pilletje voor (of tegen).

In de 50 blogs is lang niet alles gepasseerd waarover wat te berde gebracht had kunnen worden. Bijvoorbeeld de TV-programma's die we eigenlijk alleen via onze bovenburen hebben kunnen volgen. Of een karakteristiek van de leukste straat van Lucca, de oude uitvalsweg naar Camaiore, die net buiten de muren begint. De enige weg die nog in kassei ligt, en waar je de hoogste concentratioe authentieke winkeltjes aantreft. Langs deze weg kwamen ook de heren coureurs in de 2e etappe van de jongste Tirreno - Adriatico aandenderen. Het was de moeite meer dan waard om daarbij aanwezig te zijn, tot 43 seconden voor de passage van de kopgroep was de weg nog volledig gebarrikadeerd door dubbel geparkeerde auto's, en na de hun doorkomst gebeurde dat nog eens tegen de tijd dat het voltallige peloton, met een RABO-klant (ik geloof Leezer) voorop door kwam. De renners zelf leken het allemaal heel gewoon te vinden.

Volgend jaar wellicht blog 51 e.v.