Cholesterollen tussen het marmer

Sinds mijn vorige blog was het hier in Toscane uitsluitend voortreffelijk weer. Zon, en temperaturen zo rond 25 graden, de ochtendjes geleidelijk aan al wat frisser. Veel naar buiten, weinig achter de computer dus. Vandaag is ook hier de herfst begonnen, met veel regen en een temperatuurdropje van zo'n graad of 5. Morgen gaat het nog iets verder naar beneden, naar normale waarden voor deze tijd van het jaar. Maar zelfs dan kan terraszitten nog steeds.

Ristorante Da Pasquale
Ik ben nog aan het bijkomen van de geweldige cena gisteravond in Ristorante Da Pasquale van de enthousiaste uitbaters Pasqualino en Carlo. Keuken: combi van Siciliaans-Toscaans. Pasqualino dartelt rond, de klanten onderhoudend en adviserend (en: 'Signore Joep, pak even die fles van 95 euro met dat blauwe etiket op dat plankje daarboven. Jij bent lang en ik ben te dik'). Carlo bestiert met vaardige hand de keuken.Voor mij is Da Pasquale het beste, meest verrassende restaurant dat ik in Lucca ken. Gezellige sfeer, ambiance, lekkere wijnen ook. Dus mocht u in de buurt zijn.....

Eigenlijk zou ik DUS vandaag uit een oogpunt van calorieënverbranding een beste fietstour hebben moeten maken, maar helaas, zoals gezegd, het regent de hele dag, geregeld zelfs pijpenstelen. Consumptionele matigheid is het enige dat me rest te doen. Benevens boodschappen.

   
Zicht op Colonnata                                  Oehoe

Rit naar Colonnata
Dan maar de herinnering aan een van de recent gemaakte ritten. De langste (135 kms) voerde mij in gezelschap van Dario naar Colonnata. Dat ligt een eind boven Carrara; vanuit deze vanwege zijn marmerbedrijvigheid bekende plaats is het een prachtige klim tussen de bergen waar het spul wordt gewonnen, de Alpi Apuani.  De winning geschiedt tegenwoordig op grootschalige wijze, en nog maar een 25% van het kostbare materiaal wordt gebruikt voor beelden of vloerplaten naar het schijnt. De rest wordt o.a. in China vermalen tot poeders voor de huid of er worden dierenvoeders van gemaakt, zo heb ik mij door actievoerders voor het behoud van de Alpi Apuani laten vertellen. Ik heb ze maar verteld dat we in Nederland ook van die holle kiezen hebben, de ENCI-groeve met name. En dat de natuur daar na de beëindiging van de mergelwinning  weer hevig toe slaat, met o.a. broedende oehoes, een nogal zeldzaam vogeltje in Nederland. Mijn opbeurend bedoelde opmerking miste zijn uitwerking; de actievoerders werden er niet minder ongelukkig van. En als deze berg 'op' is....

... dan heb je een pracht uitzicht richting zee. Daar zaten ze ook niet meteen op te wachten. Tis waar, we worden allemaal een beetje ongelukkiger van zo iets, toch?

Het plaatstje Colonnata  is in de Romeinse tijd ontstaan als kolonie  voor de toenmalige werkers in de marmergroeven.

Op de klim richting Colonnata.....

.... en aangekomen

Behalve vanwege marmer is dit 'roversnest' vermaard om zijn Lardo (zeer vet spek). Het ziet er zo uit:

Een doorregen speklapje is er magere kost bij vergeleken. En zo wordt het weg geschranst, cholesterollen maar......:

Ravitaillering met een focaccia, rijk belegd met dunne plakjes Lardo di Colonnata

Het schijnt dat er in de buurt van het plaatsje varkens van zeer speciale kwaliteit worden gehouden; zij zijn de leveranciers van het basismateriaal voor het toch wel zeer smakelijke spul. De Lardo die ik op de foto in de mond neem heeft een rijping van 5 maanden ondergaan in kruiken van marmer. Een claim is dat het cholesterol tijdens dit proces verdwijnt, verzadigd vet zou worden omgezet in meervoudig onverzadigd. Voor deze ene keer heb ik het willen geloven. Om wille van het lekker.

Olijvenoogst

Overal in de omgeving van Lucca is men momenteel druk met de olijvenoogst. Mary-Anne en ik hebben een middag mee geoogst op de tenuta van Renzo Baldaccini. Op diens fraaie domein met zwembad en steenuilen kan je overigens ook prima bed- en breakfasten. Lekker takken schudden, en de gevallen olijven, op listige wijze de kleden manipulerend,  op een grote hoop verzamelen om ze dan in één keer in de kisten te laten verdwijnen, meteen de hele kist vol. Op de foto zie je nog de amateuristische benadering bij het vullen van het eerste kistje, later ging het beduidend professioneler.

 Kistjes vol                                               Met baas Renzo

De 24 volle kisten brachten we direct door naar de frantoio waar de oogst werd omgezet in zeer geurige DOP-olijfolie. Waarvan wij uiteraard ook wat flesjes hebben bekomen.
Heel leuk om mee te doen, voor herhaling vatbaar. Ondanks het feit dat het erg veel op werken lijkt. Wordt volgend jaar al, dan zijn we hier toch i.v.m. de WK Wielrennen .

Helaas liep ik bij het harde labeur, dat olijvenoogsten in de praktijk toch is, een pijnlijke blessure op aan mijn rechterknie.  Volgens mijn fysio Hans in Utrecht door een compleet verkeerde werkhouding. Hij zei met zoveel woorden: 'eigen schuld, dikke bult'. Arbeid verrichten met de knieën op de grond is voor die knieën van ons, quasi-bejaarden, zwaar af te raden, naar het schijnt. Op zijn advies heb ik het fietsen even gelaten, heb hervat met een rustig ritje samen met Mary-Anne naar de moerassen van Massaciuccoli, en vervolgens maar één keer op de racefiets getest met een rondje Pitoro (1 klim van 5 kms slechts, als je beneden begint te tellen).



Ook op de Pitoro lekker haarspedjes rijden

Armando met zijn tijdritfiets er op gelegd bergop

Op de weg terug naar Lucca over de SP1 toch maar vol gas gegaan (2 Italianen in het wiel). Dat ging goed, maar de knie blijft nog pijnlijk, ook vandaag nog. Al met al heb ik helaas veel op terrasjes moeten zitten, waarover in het volgende blog wat meer. Hopelijk zitten er komende (laatste) week nog een paar straffe ritjes op de Viner-racer in. Het is dan wel niet zomers warm meer, maar fietsen is nog prima te doen qua temperatuur. Op terrasjes zitten ook, o.a. op favoriete stek op Piazza Michele, het voormalige Forum Romanum. Morgen de maraton van Lucca, daarna opwerken naar het grote festival Comics en Games. Er worden 150.000 bezoekers verwacht. Dat zal me een drukte geven... We zijn benieuwd